Elst - Denver
2 september 2017 - Denver, Colorado, Verenigde Staten
Elst - Denver
TownPlaces Suite Denver
Eigenlijk wilde ik mijn verhaal pas starten als we aangekomen waren op onze bestemming in Denver. Toch start ik met mijn verhaal op Schiphol.
In alle vroegte zijn we al vertrokken en we parkeren de auto bij Parkfly, vanaf hier worden we weggebracht met een busje naar Schiphol. We checken in en eigenlijk gaat alles best vlot bij de controle. We ontbijten en nemen daarna plaats bij de gate. Het vliegtuig staat er al, dan zullen we vast op tijd vertrekken. Eerst hebben we weer een paspoort controle en daarna moeten we wachten op het boarden.
Tijdens het wachten worden er wel vaker namen omgeroepen om zich te komen melden bij de balie. We stonden dan ook vreemd te kijken toen 'Langbroek' omgeroepen werd. Wouter blijft staan en ik loop naar voren om te vragen of ik het goed verstaan had. Het klopte, ik was geselecteerd voor een extra screening. Of ik electronica in mijn tas had zitten wat groter was dan mijn telefoon. Aangezien ik de cameratas droeg, gaf ik aan dat ik mijn camera en lenzen hier in had zitten. Alles moest eruit gehaald worden. Ik werd van top tot teen gescreend op chemicaliën. Ook de tas en camera met lenzen werden bekeken, ik dacht alleen maar: 'Wees alsjeblieft zuinig......' Ondertussen ging er wel een alarm af op de laptop van de vrouw die naast mij stond en de beveiliging werd er gelijk bijgeroepen. Bij mij konden ze niets vinden, maar ik mocht niet terug naar de rij waar Wouter nog stond te wachten.
We zitten op tijd in het vliegtuig. Het loopt een beetje mis met starten van de veiligheidsvideo icm het beeld... maar we vertrekken op tijd. We rijden een stukje en dan staan we stil. Er werd omgeroepen dat we terug rijden naar de gate omdat 1 van de startmotoren het niet deed. Na een half uur werd er omgeroepen dat zodra we de lucht in gaan er contact gezocht wordt met Chicago om alvast boekingen om te zetten voor die personen die hen aansluiting gaan missen. Wij hebben wel een beetje speling, maar in Amerika en beveiliging liep de vorige keer ook niet echt vlot. Ongeveer 1,5uur later dan gepland stijgen we dan toch op.
Gelukkig wordt er extra gas gegeven en maken we een uur goed. We weten dat we de vlucht van 15.13uur moeten hebben en dat we weinig ruimte meer hebben. Als we het vliegtuig om 14.05uur uitstappen staat er al een mannetje met nieuwe instapkaart voor geselecteerde vluchten met een oranje 'express connector' formulier. Dit betekend dat we bij de douane vrijwel direct door konden lopen en gelijk aan de beurt waren ipv lange rijen. Het mannetje achter de balie liet ons weten dat we voortaan beter wat meer ruimte moeten houden tussen beide vluchten. Achja.. geen tijd om hier mee te praten en te vertellen dat we flinke vertraging hebben gehad. We rennen naar de bagageband, je moet in Amerika altijd zelf je bagage pakken en deze bij de airline opnieuw afgeven. Het duurt natuurlijk even voor de tassen komen, maar daarna sprinten we weg. Bij het opnieuw afgeven van de tassen ( eigenlijk met de label er aan gehangen worden en moet je ze zelf op de band zetten ) kregen we alleen maar te horen..."GoGo..C20..Go". We mochten de tassen niet op de band zetten... dat deden zij wel. Wij waren nog niet eerder in Chicago geweest voor een overstap, maar het is er groot!! We moesten met een trein naar een andere terminal toe om daar opnieuw door de paspoort controle te gaan. Het is zwaar onbeleefd.. maar ik heb het toch gedaan, gevraagd of we alsjeblieft voor mochten om onze vlucht te halen. Dan denk je Yes... paspoortcontrole gelukt, dan mag je nog door de controle heen! We zagen een lange rij en ik probeerde de oranje papieren goed te laten zien, maar die mevrouw zei dat we moesten proberen het te vragen in de rij. Zwaar brutaal zijn we naar voren gekropen, heb me nog nooit zo schuldig gevoeld. Herkende mezelf nauwelijks....! Door de controle wordt ook nog eens onze tas eruit gehaald voor een extra check. Tijd zat.... We hebben nog 10 minuten om überhaupt te boarden.
C20 zat best wel in een uithoek, we hebben gerend om te zorgen dat we de connectie niet misten. Bezweet komen we aan en ze zijn door een kleine vertraging later begonnen met boarden. Ik haal snel flesjes drinken bij het kraampje aan de overkant, ik had er een droge mond van gekregen.
Blij dat we het gehaald hadden in iedergeval. Zo'n druk om een vlucht te halen heb ik nog niet eerder mee gemaakt.
Gelukkig gaat de vlucht voorspoedig en komen we mooi op tijd aan. Het is nu wachten op de bagage, hebben ze die zo snel als kan overgeheveld?
Met bagage lopen we naar buiten en vragen we waar onze free shuttle bus vertrekt. We gaan staan op het eiland en we moeten lang wachten. Een vriendelijk knul neemt plaats naast ons en vraagt hoe het werkt met de bussen hier. Ik vertel dat sommige iedere 5 minuten langs rijden, maar dat wij al een dik half uur aan het wachten zijn. Zelf belt hij naar zijn hotel voor de pick-up en geeft ons het advies hetzelfde te doen. Ik vertel dat ik geen Americaansnummer heb en hij wil voor ons bellen. Zoekt zelfs het nummer netjes op voor ons. Er blijkt geen reservering te zijn wordt er gezegd.. maar hij controleer netjes onze boeking en gaat zelfs over tot de betaling met de creditcard. Ze kon niets vinden en we horen hem zeggen dat het wel erg Amerikaans is om ons dan niet op te komen halen en het uit te zoeken in het hotel. Na de 10e poging bij het spellen van mijn achternaam blijkt dat zij zochten op AL.. ipv Langbroek.
Wat een lieve en behulpzame mensen komen wij toch altijd tegen op onze reis!
10 Minuten later arriveerde het busje met de vraag of we niet te lang hebben staan wachten, ik dacht dat ik hier beter even geen antwoord op kon geven.
We checken in en frissen ons op. Het is al 19.00uur hier en we willen toch nog even iets eten voor we gaan slapen. We lopen naar een grill tent, dat kwamen we onderweg al tegen. Prima gegeten zo met zn eten.
We zijn doodop, terwijl ik dit plaats is het in Nederland alweer 05.00uur. Daarmee wil ik aangeven dat we 24uur op zijn.... Wat een lange reisdag zo alles bij elkaar.
Morgen halen we de camper op en gaat ons avontuur beginnen hier in Amerika. We zijn erg benieuwd naar al het moois!
We proberen onderweg leuke verhalen op te schrijven, maar ik weet niet of we veel internet zullen hebben.
1 ding is zeker.... we zijn veilig aangekomen hier!
TownPlaces Suite Denver
Eigenlijk wilde ik mijn verhaal pas starten als we aangekomen waren op onze bestemming in Denver. Toch start ik met mijn verhaal op Schiphol.
In alle vroegte zijn we al vertrokken en we parkeren de auto bij Parkfly, vanaf hier worden we weggebracht met een busje naar Schiphol. We checken in en eigenlijk gaat alles best vlot bij de controle. We ontbijten en nemen daarna plaats bij de gate. Het vliegtuig staat er al, dan zullen we vast op tijd vertrekken. Eerst hebben we weer een paspoort controle en daarna moeten we wachten op het boarden.
Tijdens het wachten worden er wel vaker namen omgeroepen om zich te komen melden bij de balie. We stonden dan ook vreemd te kijken toen 'Langbroek' omgeroepen werd. Wouter blijft staan en ik loop naar voren om te vragen of ik het goed verstaan had. Het klopte, ik was geselecteerd voor een extra screening. Of ik electronica in mijn tas had zitten wat groter was dan mijn telefoon. Aangezien ik de cameratas droeg, gaf ik aan dat ik mijn camera en lenzen hier in had zitten. Alles moest eruit gehaald worden. Ik werd van top tot teen gescreend op chemicaliën. Ook de tas en camera met lenzen werden bekeken, ik dacht alleen maar: 'Wees alsjeblieft zuinig......' Ondertussen ging er wel een alarm af op de laptop van de vrouw die naast mij stond en de beveiliging werd er gelijk bijgeroepen. Bij mij konden ze niets vinden, maar ik mocht niet terug naar de rij waar Wouter nog stond te wachten.
We zitten op tijd in het vliegtuig. Het loopt een beetje mis met starten van de veiligheidsvideo icm het beeld... maar we vertrekken op tijd. We rijden een stukje en dan staan we stil. Er werd omgeroepen dat we terug rijden naar de gate omdat 1 van de startmotoren het niet deed. Na een half uur werd er omgeroepen dat zodra we de lucht in gaan er contact gezocht wordt met Chicago om alvast boekingen om te zetten voor die personen die hen aansluiting gaan missen. Wij hebben wel een beetje speling, maar in Amerika en beveiliging liep de vorige keer ook niet echt vlot. Ongeveer 1,5uur later dan gepland stijgen we dan toch op.
Gelukkig wordt er extra gas gegeven en maken we een uur goed. We weten dat we de vlucht van 15.13uur moeten hebben en dat we weinig ruimte meer hebben. Als we het vliegtuig om 14.05uur uitstappen staat er al een mannetje met nieuwe instapkaart voor geselecteerde vluchten met een oranje 'express connector' formulier. Dit betekend dat we bij de douane vrijwel direct door konden lopen en gelijk aan de beurt waren ipv lange rijen. Het mannetje achter de balie liet ons weten dat we voortaan beter wat meer ruimte moeten houden tussen beide vluchten. Achja.. geen tijd om hier mee te praten en te vertellen dat we flinke vertraging hebben gehad. We rennen naar de bagageband, je moet in Amerika altijd zelf je bagage pakken en deze bij de airline opnieuw afgeven. Het duurt natuurlijk even voor de tassen komen, maar daarna sprinten we weg. Bij het opnieuw afgeven van de tassen ( eigenlijk met de label er aan gehangen worden en moet je ze zelf op de band zetten ) kregen we alleen maar te horen..."GoGo..C20..Go". We mochten de tassen niet op de band zetten... dat deden zij wel. Wij waren nog niet eerder in Chicago geweest voor een overstap, maar het is er groot!! We moesten met een trein naar een andere terminal toe om daar opnieuw door de paspoort controle te gaan. Het is zwaar onbeleefd.. maar ik heb het toch gedaan, gevraagd of we alsjeblieft voor mochten om onze vlucht te halen. Dan denk je Yes... paspoortcontrole gelukt, dan mag je nog door de controle heen! We zagen een lange rij en ik probeerde de oranje papieren goed te laten zien, maar die mevrouw zei dat we moesten proberen het te vragen in de rij. Zwaar brutaal zijn we naar voren gekropen, heb me nog nooit zo schuldig gevoeld. Herkende mezelf nauwelijks....! Door de controle wordt ook nog eens onze tas eruit gehaald voor een extra check. Tijd zat.... We hebben nog 10 minuten om überhaupt te boarden.
C20 zat best wel in een uithoek, we hebben gerend om te zorgen dat we de connectie niet misten. Bezweet komen we aan en ze zijn door een kleine vertraging later begonnen met boarden. Ik haal snel flesjes drinken bij het kraampje aan de overkant, ik had er een droge mond van gekregen.
Blij dat we het gehaald hadden in iedergeval. Zo'n druk om een vlucht te halen heb ik nog niet eerder mee gemaakt.
Gelukkig gaat de vlucht voorspoedig en komen we mooi op tijd aan. Het is nu wachten op de bagage, hebben ze die zo snel als kan overgeheveld?
Met bagage lopen we naar buiten en vragen we waar onze free shuttle bus vertrekt. We gaan staan op het eiland en we moeten lang wachten. Een vriendelijk knul neemt plaats naast ons en vraagt hoe het werkt met de bussen hier. Ik vertel dat sommige iedere 5 minuten langs rijden, maar dat wij al een dik half uur aan het wachten zijn. Zelf belt hij naar zijn hotel voor de pick-up en geeft ons het advies hetzelfde te doen. Ik vertel dat ik geen Americaansnummer heb en hij wil voor ons bellen. Zoekt zelfs het nummer netjes op voor ons. Er blijkt geen reservering te zijn wordt er gezegd.. maar hij controleer netjes onze boeking en gaat zelfs over tot de betaling met de creditcard. Ze kon niets vinden en we horen hem zeggen dat het wel erg Amerikaans is om ons dan niet op te komen halen en het uit te zoeken in het hotel. Na de 10e poging bij het spellen van mijn achternaam blijkt dat zij zochten op AL.. ipv Langbroek.
Wat een lieve en behulpzame mensen komen wij toch altijd tegen op onze reis!
10 Minuten later arriveerde het busje met de vraag of we niet te lang hebben staan wachten, ik dacht dat ik hier beter even geen antwoord op kon geven.
We checken in en frissen ons op. Het is al 19.00uur hier en we willen toch nog even iets eten voor we gaan slapen. We lopen naar een grill tent, dat kwamen we onderweg al tegen. Prima gegeten zo met zn eten.
We zijn doodop, terwijl ik dit plaats is het in Nederland alweer 05.00uur. Daarmee wil ik aangeven dat we 24uur op zijn.... Wat een lange reisdag zo alles bij elkaar.
Morgen halen we de camper op en gaat ons avontuur beginnen hier in Amerika. We zijn erg benieuwd naar al het moois!
We proberen onderweg leuke verhalen op te schrijven, maar ik weet niet of we veel internet zullen hebben.
1 ding is zeker.... we zijn veilig aangekomen hier!
Fijn dat je er dan nu toch zijn. Lekker gaan genieten hoor! Kus mama.
Ik hoop dat jullie vanaf vandaag in rustig vaarwater komen.