Omgeving San José

30 maart 2017
La Ese
Mirador Valle del General

We zijn vroeg wakker, maar kunnen pas om 07.30uur gebruik maken van ons ontbijt wat bij de prijs inbegrepen is. Wij vinden dat eigenlijk veelste laat. Het was fris vannacht, maar onder een dekbed kon ik me goed warm houden. Het ontbijt is simpel, eigenlijk serveren ze bijna zo goed als hetzelfde. Toast met roerei, jam/kaas en fruit. Een keertje ei vind ik wel lekker, maar nu ben ik het inmiddels wel zat en leg ik de banaan er maar op.

We starten onze route. We willen proberen om 2 parken te bezichtigen vandaag; NP Los Quetzales en NP Tapanti. Eigenlijk zouden we eerst Quetzales doen, maar deze afslag waren we voorbij gereden en we besluiten door te rijden om eerst Tapanti te bezichtigen. We wisten dat het een stuk verderop zat, maar dat we zo mega veel tijd er voor nodig hadden was wel erg jammer. Het eerste stuk is door de bergen en we rijden eigenlijk door wolken heen. We moeten mooi uitzicht hebben, maar dat is helaas niet altijd even goed te zien door de mistigheid. Als we door de drukke stad Cartago heen moeten, schiet het rijden helemaal niet op. We staan meer stil dan dat er beweging in zit. Het duurt zeker een uur voor we deze drukte voorbij zijn en komen om 11.00uur pas aan in het park. We krijgen te horen dat er drie verschillende wandelroutes zijn, simpel/gemiddeld/klimroute. We starten met de klimroute van 2km lang. Je loopt een rondje en we hopen veel dieren te spotten. De benen doen nog zeer van gisteren en de route lijkt veel langer te duren. We worden op het eind van de rit beloond met kapucijnaapjes. Het is dat er eentje springt van de ene boom naar de andere boom waardoor je weet dat er iets boven je zit. Als je dan wat langer wacht en goed kijkt zie je er meerdere zitten. Hier kan ik erg van genieten!

We rijden naar het eind van het park toe, hier zit een uitkijkpunt over het gebied. Het ziet er bewolkt uit, vinden wij overigens voor een keertje niet erg hoor! In de verte zien we een grote waterval en rechts zien we de rivier stromen. We willen graag richting de waterval toe lopen en rijden iets terug om de gemiddelde wandelroute te pakken. Het is een prima wandeling om te maken en we lopen langs verschillende kleine watervallen die allemaal naar de grote rivier lopen. Aangekomen kunnen we de waterval niet echt zien, maar de route eindigt bij de rivier en we gaan lekker zitten op de stenen. Het is mooi en groen park, alleen hadden wij iets meer wildlife verwacht. Het park staat bekend om de vele vogels, ook deze vonden wij lastig te spotten.

We rijden de route terug richting ons verblijf, doordat we er zolang over rijden kunnen we het andere park niet meer mee pakken. Het is echt druk in Cartago en in de bergen valt er haast niet in te halen waardoor je lang achter langzaam rijdende vrachtwagens zit. We rijden weer door de mist en het begint zelfs wat te miezeren en donker te worden. De temperatuur is flink gedaald naar 10 graden, brrr! We zijn blij als we terug komen bij ons verblijf en we gaan eerst het restaurant in om te eten. Er staat genoeg op het menu, maar we besluiten om hetzelfde als gisteravond te bestellen. Het was te lekker om dat niet te doen.

Eindelijk kunnen we een warme douche pakken en maken we een plan voor de laatste dagen.

31 maart 2017
La Ese – San Isidro
La Boruca
 

Het heeft vanaf 18.00uur tot zeker 01.00uur hard geregend. Gelukkig schijnt het zonnetje alweer, we willen vandaag een vroege wandeling maken in het NP Los Quetzales. We hebben besloten het ontbijt over te slaan, eerder dan 07.00uur wordt dit niet geserveerd en we willen dan al weg zijn. Het is nog een uurtje rijden namelijk en het park gaat om 07.00uur al open. Ze hebben zelfs wat van de prijs afgehaald voor ons, dat was voor ons niet nodig, wel erg aardig. Als we allebei al voor 5.30uur wakker zijn kleden we ons aan en pakken we alle spullen bij elkaar. Om 06.15uur vertrekken we al richting het park. In de boeken staat niet veel beschreven, er moet een rangerstation zijn wat om 07.00uur open gaat. Ook weten we dat we de weg in moeten van een luxer hotel wat goed aangegeven staat langs de kant van de weg. We rijden de weg in en er komt een hele daling naar een dal. We komen langs heel veel verblijfplaatsen, maar het rangerstation zien we nog niet. We rijden door en we komen echt langs leuke en mooie plaatsjes met allemaal beekjes. Als we helemaal aan het eind van de lange weg zijn, loopt het dood. We begrijpen het eigenlijk niet en rijden maar terug. Ik zie ineens een bordje staan om richting een waterval te wandelen. We besluiten dit te doen, zonder dat er eigenlijk verdere informatie bij staat. Als we iets verder doorlopen staat er een bordje met 2km, dat moet goed te doen zijn om even lekker te starten vandaag. We lopen langs een riviertje, heerlijk om het water te horen. We komen er na 1 km al snel achter dat dit geen gewone wandeling gaat worden, maar een echte avontuurroute. We moeten over wiebelbruggen lopen, over rotsen kruipen, ons optrekken aan touwen en trappen gebruiken. Het is belangrijk dat je wel goed blijft opletten, want ondanks de mooie route is het hier niet goed onderhouden. Trapleuningen die krom liggen, traptreden die ontbreken, gladheid door de regen van gisteren en touwen waarvan je lekker smerig wordt. Eigenlijk een route waar wij wel van houden! Om de waterval te zien moet je een ook afdaling met het touw maken, met een kleine afdaling kon je ook op de rotsen blijven. Helemaal naar beneden zagen wij niet zitten. Beneden waren 3 mannen aan het vissen, die zijn hier wel vaker geweest gok ik zo. Wij zijn blij dat we zover gekomen zijn en we kregen ook het gebaar van ‘petje af’ toen de heren ons zagen staan. De zon scheen heel mooi op de waterval wat ook nog een mooie regenboog gaf.

Op de terugweg kwamen we wandelaars tegen van oudere leeftijd, stiekem wel benieuwd of dat zij wel of niet door gegaan zijn. Ik gok het laatste.

Als we terug zijn bij de auto rijden we richting ons hotel die we geboekt hebben voor de laatste 3 nachten. Het bevind zich boven San Jose en 30km van het vliegveld. We zagen het niet zitten om in een drukke stad te verblijven en nu zitten we in een B&B met maar 4 verblijfjes. Als de navigatie aan geeft dat we er zijn, kunnen we het eigenlijk niet vinden. Uit de recensies weten we dat het slecht te vinden was en er niet echt borden stonden. Als we het proberen te vragen bij 2 vrouwen wordt er toch veel Spaans gesproken. De gebaren van dat we hier niet moeten zoeken en dat het niet aan deze weg zit begrepen we, maar ik kreeg de indruk dat zij ons niet begrepen! We rijden nog maar eens een rondje en proberen het nog een paar keer te vragen. Als we toch weer op de plek volgens de navigatie stoppen vraag ik het bij iemand die bij zijn voordeur staat. Met gebaren begreep ik dat we het gangetje in moesten dat naast zijn huis liep. Inderdaad, aan het einde van dat gangetje lag ons verblijf. De vrouw des huizes sprak alleen Spaans en liet ons het huisje zien. Aangezien we haar verder echt niet snapte, begrepen we dat er zo wel iemand langs komt die Engels spreekt en ons meer te woord kon staan.

We pakken de auto volledig uit en komen even lekker bij in deze grote kamer. Buiten horen we allemaal kinderen rennen en schreeuwen, we hebben later begrepen dat de dochter jarig is en een kinderfeestje had. Zal morgen wel weer rustiger zijn. In het plaatsje verderop gaan we uiteten, de prijzen zijn een stuk lager dan elders!

1 april 2017
San Isidro
La Boruca

We kunnen uitslapen, het ontbijt wordt pas om 07.30uur geserveerd, maar we zijn eigenlijk om 05.30uur alweer wakker. We zorgen dat de auto gereed is voor vandaag en dat we precies om 07.30uur gaan zitten voor het ontbijt. Er wordt gevraagd of we koffie willen en wij geven aan dat we thee willen. Er wordt dus koffie uitgeserveerd en verder wordt er niets gevraagd. We krijgen fruit vooraf, dat gaat er zowiezo wel in bij mij. Daarna krijgen we een soort van dubbele pannenkoek met daar tussen ei, paprika, ui en kaas. Wouter houd helemaal niet van kaas en ziet dit direct al niet zitten. Ik geef aan dat Wouter geen kaas lust en ze roept “egg..egg’. Ik zeg maar ja, we zien wel wat het wordt. Wouter krijgt nu geroosterd brood met ei wat er wel in gaat. Ondertussen maken we een praatje met een Amerikaan die alleen zit en vraag of hij nog koffie wil. Als ik vertel dat ik thee besteld heb, praat hij met de vrouw en krijg ik alsnog mijn thee. Ze bedoelt het goed, maar het is jammer dat je niemand te woord kan staan zo.

We rijden richting NP Braulio Carrillo waar vulkaan Barca zich bevind, hiervandaan kunnen we lange wandeling maken naar de 2e  vulkaan …… Het moet volgens de eigenaar een makkelijke wandeling zijn, maar je bent er wel de hele dag zoet mee. Dieren zullen we er niet vinden, maar het is wel een leuke wandeling door de rainforest. Ik besluit om mijn statief mee te nemen, onze verwachtingen zijn hoog. We vragen veel van de huurauto, wat een klim naar boven is het weer. We starten onze wandeling, het eerste stuk is best steil. Daarna loopt het een stuk aangenamer en komen we bij een lagoon uit. Deze is bruinig van de zwavel, niet echt statieffotowaardig. Als we 2,5km door lopen moeten we bij een tweede lagoon uitkomen. Dat stuk kun je geen makkelijke route meer noemen. De bomen die omgewaaid zijn liggen over het pad, we moeten flink afdalen en klauteren. Aangekomen bij de lagoon valt het ons best tegen. Eigenlijk dachten we dat we in beide vulkanen konden kijken. Wij zijn snelle wandelaars en als we om 13.15uur weer bij de auto terug zijn, na 10km te hebben gewandeld, besluiten we om naar volkaan Poás te rijden. We hadden borden gezien dat het nog 52km rijden was en deze vulkaan is erg populair. Je hoeft hier ook niet naar toe te wandelen, er moeten allemaal platforms zijn. Tijdens het rijden geeft Wouter aan dat we eigenlijk wel zo moeten tanken, de benzine gaat hard met al die bergen. Ik kijk op de navigatie, maar er zit niet echt iets in de buurt. Als hij het nog een keer aangeeft zit er 16km verderop een tankstation, maar dan moesten we wel eerst boven op de berg zien te komen. Wouter kreeg er een hard hoofd van of we dit wel zouden gaan halen. We hadden waarschijnlijk niet veel langer moeten doorrijden, de tank was goed leeg! Die 50km neemt meer tijd in beslag dan je denkt, we rijden rond 15.15uur door de ingang. De man achter de kassa geeft aan dat het park over 15minuten dicht gaat, hebben wij weer!! Daarnaast krijgen we te horen dat er eigenlijk te veel wolken zijn en je niets ziet. Toch wil Wouter naar binnen en dat risico nemen, we zijn er niet voor niets naar toe gereden. 30 Dollar armer mogen we doorrijden naar het volgende loket. We dachten dat we de betaalde tickets moesten laten zien, blijkt dat we hier een kaartje moeten kopen voor het parkeren!!! Het loket zit nog geen 2meter achter het andere loket!! Wie a zegt moet b doen, je wordt gewoon voor het blok gezet. We rijden verder en komen op de parkeerplaats. Omdat we erg korte tijd hebben mogen we met onze gevarenlichten aan helemaal doorrijden naar de platforms, vanaf hier is het 10 meter lopen. Zoals er al gezegd was, we zien mist. Verder zien we eigenlijk helemaal niets en maken voor de grap maar een selfie.

We rijden weer terug naar ons verblijf, maar komen lekker in de file te staan. Fijn die drukkere steden. Als we nog 15km vanaf ons verblijfje zitten willen we toch wel graag iets eten. Echt een restaurant is er in deze achterbuurt niet te vinden en we belanden bij KFC.

Het is inmiddels donker geworden en waar ik mij meer zorgen om begon te maken was over de telefoons waar onze navigatie op draait. Mijn telefoon was al leeg en ik was overgestapt op de telefoon van Wouter. Inmiddels gaf deze ook niet meer dan 15%  aan. Ik wist dat als we tot de afslag konden navigeren, dat we het daarna wel zouden vinden. Het is gelukt met 5% bij de afslag, de rest wisten we gelukkig nog wel.

Morgen willen we vroeg vertrekken om te wandelen en dit betekend dat we het ontbijt niet gaan halen. We besluiten om dit netjes te melden en we krijgen alvast broodjes mee voor morgenochtend. We hebben een koelkast op de kamer waar we deze in kunnen bewaren. Ook melden we dat we gisteravond geen warm water kregen uit de douche en of dat klopte. We kregen uitleg over het gebruik, maar dat werkte natuurlijk niet. De vrouw komt kijken en laat mij voelen. Ik geef aan dat het water koud is en ze loopt weg zonder verder iets te zeggen. Als Wouter na 20minuten polshoogte wil gaan nemen hoor ik dat ze achter het huisje druk in de weer zijn en we wachten het toch maar even af. De man komt ook maar eens voelen en zegt dat er een probleem met de pomp is en dat hij er naar gaat kijken. Ze zijn druk in de weer voor ons. Als je 3 dure nachten boekt, mag je ook wel iets verwachten toch! Na een uur krijgen we dan te horen dat het water nu erg warm is en dat we het goed moeten mengen. Prima, dat lukt wel. Als we problemen hebben moeten we het laten weten, want beneden is de kamer nog vrij. Ik ga maar direct de douche onder, nu ik weet dat het warm is. Mijn grote teen is nog niet nat of na 10 seconden is het weer koud. Wouter is opnieuw naar de eigenaren gestapt en we hebben de sleutel gekregen van het andere huisje om daar te douchen. Zo hoeven we niet alle spullen te verhuizen. Morgen gaan ze aan de slag met de leidingen, we duimen op het beste.

2 april 2017
San Isidro
La Boruca
 

We rijden om 06.30uur weg richting een natuurreservaat wat ons werd aangeraden door de eigenaar. Om hier te komen moeten we de navigatie op Finca Lara zetten en vanaf daar moeten we hele weg uitrijden. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Wat een misselijkmakende route, althans voor mij dan, hebben we gereden. 13Km lange 4WD route waarvan de laatste 3km pas een bordje stond dat we inderdaad de juiste kant opreden. Ook al is het zondag, de snoeiwerkzaamheden gaan gewoon door hoor. We moeten wachten tot er plaats gemaakt is voor ons nu ze hele weg geblokkeerd hebben. We starten onze wandeling, maar het is erg omhoog klimmen en de route is helemaal niet wat wij ons hadden voorgesteld. Het is onwijs modderig en erg glad. We moeten dan ook goed kijken waar we lopen. De stilte is heerlijk en we genieten van de vogels die hier veelal aanwezig zijn. Toch is dit niet ons park en we besluiten uiteindelijk om te keren en terug te lopen naar de auto. Ik glij ineens weg en val op mijn billen, broekje en vest lekker vies. Ook mijn handen zitten onder de modder, maar we hebben geen water mee genomen.

We kijken in de boeken wat we eventueel nog kunnen gaan doen en besluiten weer richting NP Baurilo Carrillo te rijden, maar we willen dan de oostkant pakken. Als we terug rijden komen we heel veel mountainbikers tegen, wat een lef om hier te fietsen zeg! Als we langs een beekje rijden stoppen we zodat ik even mijn handen schoon kan maken. We pakken de hoofdweg richting Limón, eigenlijk rijd je een stuk door het NP heen. Naast de hoofdweg bevindt zich de ingang van het NP voor wandelaars. Hier zijn we onze eerste rijdag hard voorbij gereden, het is zo’n aparte hoek wat slecht aangegeven staat. We melden ons bij het kantoortje waar natuurlijk geen Engels gesproken wordt en met handgebaren begrijpen we hoelang de routes ongeveer duren. We kiezen de langste route van 3,5km. We moeten eerste de hoofdweg oversteken om door het hek te kunnen. We zetten nog geen 5 stappen en we kijken elkaar, dit is echt zo’n verrassend mooi park wat je niet verwacht naast deze hoofdweg. Het is echt genieten voor ons, we lopen niet snel en nemen alle indrukken goed op. We horen apen op de achtergrond, maar we zien ze niet. We moeten een beekje oversteken. Er liggen stenen in het water en ik loop er over heen, zie ik pas aan de overkant dat er een touw boven gespannen was om je aan vast te houden.

Het is de hele dag al wel bewolkt, maar het begint ook erg donker te worden en dat betekend niet veel goeds. Het miezert, maar in een rainforest mag je dat wel verwachten. Tot dat ineens omslaat en het echt los barst. We schuilen eerst onder een boom, maar het gaat steeds harder regenen en we weten niet hoelang dit gaat duren. We moeten zeker nog een kilometer lopen richting de auto. Voorbereid op regen zijn we helemaal niet, voor de tas hebben we een regenhoes en we zorgen dat alle spullen daar onder zitten. Wouter wil eigenlijk blijven schuilen, maar als het na 10 minuten niet beter wordt en de looproute echt onder water komt te staan en besluiten we maar door te lopen. We hadden nog klimwerk voor de boeg en inmiddels leek het eerder alsof we via een waterval omhoog moeten klimmen. Stiekem best een mooi gezicht! We komen als 2 verzopen katten aan bij de auto, hier ligt een handdoek in en onze truien van vanmorgen. We trekken zoveel mogelijk nattegoed uit en trekken onze truien aan, je moet iets! We rijden terug naar ons verblijf en we krijgen signalen van tegenliggers, maar we snappen niet zo goed wat er aan de hand is. Tot we door hebben dat er een auto op z’n kop ligt. Er staat iemand van de sleepdienst het verkeer te regelen en wij rijden door. We hebben het er samen over in de auto dat het vreemd is dat de politie zoiets niet regelt. Ik merk op dat ik het vreemd vond dat alle deuren dicht zaten en ik twijfel of dat de personen wel uit de auto gehaald zijn. Pas 10 minuten na het passeren komen er ineens 2 ambulances en een politieauto met sirenes aan. Natuurlijk zullen we het nooit zeker weten, maar ik vraag me echt af of dat de personen wel uit de auto gehaald waren toen wij het ongeluk passeerden. Wat wij wel zeker weten is dat dit in Nederland gelukkig anders geregeld wordt en er gelukkig omstanders zijn die stoppen om te helpen.

Het blijft regenen en we kijken wat uitzendingen van ‘Boer zoekt vrouw’ terug. We gaan weer eten bij hetzelfde restaurant als eergisteren. Als ik mijn vlees snij zegt Wouter ineens: “Ben je nou zo hard aan het snijden dat de hele tafel mee beweegt?” Ik kijk hem aan en probeer de tafel te bewegen, maar die staat helemaal plat op de grond. Blijkt dat het een aardbeving was die toch zeker een minuut aanhield. Wat een gek gevoel is dat!

We rijden weer terug en ineens vraag ik mij af of we eigenlijk wel met de creditcard het verblijf kunnen betalen, want als we morgen om 08.00uur willen vertrekken en er dan achter moeten komen dat dat helemaal niet kan, zitten we toch met een probleempje. Dit blijkt dus niet te kunnen en we gaan opzoek naar een pinautomaat in een dorp verderop.

De tassen worden alvast deels ingepakt, ons avontuur zit er zo goed als op. Morgen zullen we ontbijten en de huurauto weer inleveren. Als alles loopt volgens schema zullen we dinsdagmiddag om 12.45uur landen op schiphol.