Arenal - Tamarindo

19 maart 2017
Tortuguero NP – La Fortuna
Cabinas Las Palmas
 

Gisteravond rond 19.30uur is het met bakken tegelijk uit de hemel gekomen, echt niet normaal hoe hard dat ging! We zaten bij de receptie en we moesten nog een stukje oversteken naar onze kamer. Als het even iets minder hard ging zijn we toch maar gaan rennen, droog houden werd hem niet meer de komende uren. Wij blij dat we de avondtour al gedaan hadden!

We lagen vroeg in bed, we konden toch niets ondernemen en de wekker staat 4.15uur voor de boot. We hoeven ons alleen maar aan te kleden, maar we willen graag mee en je kan je niet inschrijven voor de boot. We hopen op deze manier toch de oversteek te kunnen maken om 05.00uur. Het is donker en op straat komen we meerdere personen met tassen tegen die mee moeten met de boot. We mogen instappen en de boot is net niet helemaal vol met vakantiegangers, zelfs de koffers/tassen worden nu meegenomen op de boot. Het begint helaas weer te regenen, maar het blijft gelukkig bij miezeren. Tijdens het varen komt de zon langzaam op en zie ik 2 kaaimannen, terwijl de rest van de boot zo ongeveer met de ogen dicht zit. Het varen gaat sneller dan de heenweg, maar toch is slecht begaanbaar op bepaalde stukken en moet de motor op volle toeren draaien.

We stappen om 6.45uur in de auto en rijden verder, eerst helemaal terug naar de hoofdweg. We volgen onze navigatie, maar bij veel geschreeuw en gefluit komen we er achter dat we een eenrichtingsweg in gegaan zijn. Dit is niet de eerste keer voor ons, we volgden gewoon netjes de navigatie. Verkeersborden kennen ze hier niet echt, dat maakt het voor toeristen best lastig! ( bv. Als er een wegversmalling komt en je moet voorrang verlenen, dan staat er een driehoekig bord, maar aan de andere kant van de weg staat niets. )

We rijden door en zijn ondertussen opzoek naar een winkeltje om stokbrood en vleeswaren te kopen. Het eerste winkeltje waar we komen had geen vleeswaren en het stokbrood voelde oud aan. Als we een plaats in rijden komen we een bakker tegen, vers stokbrood! Jammie! In een supermarkt hebben we wat drinken en vleeswaren gekocht vandaag. We stoppen om even wat te ontbijten, Wij vinden het jammer dat je nergens bankjes/parkeerhavens/mooie uitzichtpunten hebt om te stoppen en even wat te drinken. Dit zijn wij van onze vorige vakanties wel gewend.

Overigens moet je je vooral niet willen haasten in Costa Rica. Als de routeplanner 3uur en 20 minuten aangeeft, dan mag je daar echt wel 4,5uur voor rekenen. Je hebt weinig inhaalmogelijkheden en als je op de hoofdweg door een soort van plaatsje rijd met allemaal zijwegen, dan kan het best lang duren voor je daar voorbij bent. En als je ook nog eens moet wachten tot er een wielrenwedstrijd voorbij is, dan ben je nog meer tijd kwijt!

We zoeken ons verblijfje op rond 12uur om in te checken zodat we onze tassen bij het NP niet in de auto hoeven te hebben staan. Je wordt gewaarschuwd voor autoinbraken, maar als je op een doorreis bent, kun je niet altijd voorkomen om de auto leeg te hebben. Daarnaast; Waar gebeurt het niet?  We rijden naar de vulkaan Arenal, deze vulkaan is actief. We betalen 15 dollar per persoon en rijden door. Vanaf de parkeerplaats kun je een wandeling maken van ongeveer 2 km naar het uitkijkpunt en deze is te verlengen met een omweg door de jungle met 5 km. Op het uitkijkpunt probeer ik veel foto’s te nemen om deze nadien na te kunnen bewerken in HDR en ik probeer wat op namens te maken voor een panoramafoto. Als ik alle spullen weer opruim kom ik er achter dat ik echt een grote beginnersfout heb gemaakt en de kans dat alle foto’s mislukt zijn nu zeer groot is. (Ik was vergeten de stabilisatie uit te zetten op de lens… Zo dom.. ik val gelukkig nog onder een beginner en van je fouten leer je hopelijk snel!) Ik schiet toch nog even wat extra foto’s! We zijn er nu toch!

De toch door de jungle was warm en we hadden gehoopt op meer dieren. Je kan niet altijd geluk hebben!

We rijden nog naar een waterval toe, maar deze bleek helaas al gesloten te zijn. We besluiten om de tank vol te gooien, eens lekker te eten bij een Grill restaurant ( waar Wouter echt een hele lekkere biefstuk op had ), te douchen en een plan te maken voor morgen.

20 maart 2017
La Fontana – Liberia
Hotel Javy
 

We zijn vroeg opgestaan om weg te rijden en ons als eerste te melden bij de Hanging Bridges. Hier moet je mooi uitzicht hebben over NP Arenal. Als we aankomen zijn we inderdaad de eerste, sterker nog.. we zijn eerder dan het personeel. We worden tegenhouden door een bewaker die aan het begin bij de poort staat van het park. Hoe mooi hij ook Spaans sprak en hoe goed we hem ook konden begrijpen in gebaren.. ( ja we waren te vroeg en ja het park is nog niet open en dat duurt nog 10 minuten ).. met gebaren en in het Engels terug spreken bleek hij in ieder geval niet te snappen. Als er een collega van hem arriveert neemt hij het gesprek van hem over en mogen we iemand volgen richting de parkeerplaatsen om daar te wachten tot we een ticket kunnen kopen. Er komt een bus aan en er stappen best veel mensen uit, ik schrok.. nee he! Komen nu al die touroperators al met kun klanten!? Het bleek het personeel zelf te zijn, dat scheelt! We kopen tickets en starten onze wandeling, eigenlijk is er maar een route. We lopen rustig rond en proberen nog wat leuks te spotten zo op de vroege morgen. We boffen trouwens met het weer, het had de hele nacht weer geregend en het is nog behoorlijk mistig en ‘koud’. Voor de zekerheid trekken we de jassen aan, maar deze konden al vrij snel uit toen de zon goed door kwam. Je bent verplicht in dit park om wandelschoenen aan te trekken, de paden zijn zo natuurlijk mogelijk gehouden en dit betekend dat het flink klimmen, dalen en glad kan zijn. Als we een stel met een gids zien zoeken in de bosjes horen we dat de bluejeanskikker ( Deze wilde Wouter heel graag spotten! Zoiets moet ook in zijn paludarium komen! ) hier zit. Door zijn gebrul is hij goed op te sporen, maar hij was al weer weggedoken. Ik kon hem slecht zien, maar als ik mij naar rechts draai zie ik nog eentje zitten, die wel goed zichtbaar is. Helaas moeilijk om op de camera te zetten, maar we hebben een foto als bewijs! We genieten van de stilte van de natuur en van de prachtige uitzichten. Kwa wildlife viel het tegen, maar we hebben nog een grote loopvogel ( Hokko ) gezien.

Na 2,5uur rijden we verder langs het Lake Arenal, wat een prachtige Lake is dit! De uitzichten vanuit de auto zijn soms adembenemend, maar wat ze hier vergeten zijn; Parkeerhavens voor mooie foto’s! Je kan moeilijk langs de kant van de weg stil staan met alle slingerbochten die er zijn! ( Pff… werd er misselijk van! ) We nemen een vroege lunch bij een bistro wat uitkeek op het meer. Wauww! Genieten met een hoofdletter! Daarnaast smaakte onze broodjes ook erg lekker! Ik had een broodje Hawaï besteld.. daar zat echt een mega grote stuk vers gebakken ananas op! Totaal geen moeite gehad om dat binnen te krijgen! Als we doorrijden en bijna van het meer weg gaan, is er ineens een haven om souvenirs te kopen en ook om dus even foto’s te schieten! Ik ben heel benieuwd naar het resultaat ( HDR en panorama opnames gemaakt icm een polarisatiefilter, thuis wat te rommelen achter de computer!)

We rijden naar het NP Tenorio waar we een wandeling maken naar Rio Celeste. Hier moet een mooie waterval zitten met ijskleurig water. We komen rond 13.45uur aan en parkeren de auto met de achterkant naar de struiken om zo onze tassen een beetje uit het zicht te zetten. We kunnen nog net tickets kopen, na 14.00uur mag je niet meer starten met de wandeling. Het een enorme klimpartij met gigantische modderpaden. Ze verhuren dan ook niet voor niets laarzen aan de kant van de weg. ( Zie hier overigens niemand mee lopen hoor, maar je kan maar iets van een handeltje bedenken. ) Nog geen 300 meter na het starten van de wandeling komen we een neusbeertje tegen. Deze zijn op zich niet gevaarlijk en hij snuffelt tussen de toeristen door. Weer een vinkje op ons dierenlijst!

Na 3 km komen we bij een uitkijkpunt en maken we daarna nog een enorme afdaling naar de rivier. Helaas is de waterval gesloten, ik denk dat het te gevaarlijk is om daar te wandelen. Na wat mooie foto’s gemaakt te hebben, wandelen we terug en komen we de laatste toeristen tegen die de afdaling maken. Heerlijk om gewoon door te kunnen klimmen en dalen zonder dat je steeds op andere toeristen moet wachten. Het park is druk bezocht vandaag!

We hebben eigenlijk geen overnachting geboekt omdat we niet wisten of we het park nog zouden halen vandaag en waar we er in en eruit moesten. We gingen er vanuit dat er vast wel ergens een plekje voor ons moet zijn, want eigenlijk valt het best mee kwa toeristen! Nadat  het eerste hotel vanuit de Lonely planet niet te vinden was, het tweede hotel gesloten was, zijn we via de tomtomapp onder kopje Hotels beland bij Hotel Javy. Het hek zat dicht, maar ik zag mensen lopen en er was nog een kamer vrij voor ons. Voor morgen maken we toch maar een reservering, want laat aankomen en je weet nog niet waar is niet altijd fijn.

21 maart 2017
Liberia – Tamarindo
Hostel La Botella de Leche
 

We rijden om 6.30uur weg en de temperatuur is dan al 27 graden! Dat wordt weer een warme dag voor ons! We willen als eerste in het park zijn; NP Palo Verde. Als we aankomen om 7.15uur zien we net de rangers door het hek gaan en doen deze ook gelijk weer dicht. Ze geven aan dat het park pas over 10 minuten open gaat. We wachten in de schaduw en ontbijten. Eigenlijk gaat het park pas om 8.00uur open, maar we mogen toch daarvoor al naar binnen. Je kunt met de auto 12 km door het park rijden en je hebt ( afhankelijk van de omstandigheden ) routes die je kunt lopen en kunt bekijken. We stoppen om naar het eerste uitkijkpunt te lopen. Ondanks dat we vroeg zijn, brand de zon al goed op je huid en met een vrij steile wandeling naar boven is dat al weer flink zweten. Net voor we op het hoogste punt zijn zie ik dat er een Caracas (roofvogel) op ons zit te wachten. Leuk kiekje! En als ik nog iets hoger kom zie ik een leguaan dat van het uitzicht geniet. Hij blijft de hele tijd zitten op zijn plek en we kunnen heel dichtbij komen zonder dat hij schrikt. Als we op de rots staan mogen we echt genieten van een waanzinnig helder uitzicht! We kunnen km’s ver kijken en hebben zicht over een enorme plas waar heel veel soorten watervogels zich bevinden. Bij terugkomst zijn we nog geen toerist tegen gekomen. We rijden verder door het park en kunnen vanaf een stijger dichter bij de watervogels kijken. Het waait enorm en ik moet mijn statief dan ook echt goed vastpakken anders is die weg. Er zijn een aantal vogelspotter bezig die laaiend enthousiast worden van bepaalde watervogels. Tja.. ik zie dat niet zo.

Verderop hebben we nog een wandeling naar een uitkijkpunt. We rijden die kant op en ik zie ineens een neusbeertje in een boom zitten. Wouter stopt zodat ik uit kan stappen om foto’s te maken, maar het is er niet 1… het is een hele groep bij elkaar. Helaas zitten ze te verscholen achter de struiken om ze leuk op de foto te krijgen. We starten de wandeling waarvan we alleen weten dat het 3km heen is. Het is dan ook erg jammer dat je nooit weet hoelang je er ongeveer over doet of hoe zwaar de klim is. Wij kunnen jullie vertellen dat het echt een mega zware klim was! Volgens mij maakt het ook niet uit wat voor conditie je hebt, dit is echt zwaar! Je bent 3km lang alleen maar aan het klimmen, je loopt op losse stenen, keien en takken. Voor je hebt gekeken waar je je linker voet neer kan zetten moet je al bedenken waar je je rechtervoet gaat laten. Je kijkt dan ook meer naar beneden dan naar boven. Wij zijn echt wel wat gewend kwa wandelingen in vakanties. Maar deze vroeg wel heel erg om je doorzettingsvermogen! Maar we werden weer beloond met een super mooi uitzicht, dat maakt het deels al weer goed voor ons! Helaas is er geen schaduw en besluiten we al snel om te keren, opzoek naar drinken en een airco. Als we de 3 km terug lopen, wat ook niet lekker loopt omdat er al een enorme vermoeidheid gevraagd was van je benen om boven te komen, zien we nog steeds niemand anders die gestart is met deze wandeling.

We rijden nog een klein stukje verder, je kunt hier evt met een boot mee om dieren te spotten. De prijs stond ons niet aan en we waren inmiddels al 5 uurtjes in het park. We besluiten terug te keren en richting de kust te rijden. We komen aan in Tamarindo. Dit gedeelte is zeer toeristisch en staat bekend om haar mooie stranden, je kunt hier ook heel goed surfen. We checken in en met gebrekkig Engels laat ze onze kamer zien. We moeten mee lopen naar haar kantoortje en ze zit te typen achter haar computer. Ineens moet ik kijken op het scherm waar ze google translate open had staan, haha!

We boeken voor morgen 2 duiken en frissen ons op. We gaan eten aan het strand waar verschillende personen hun kunstjes vertonen of muziek maken. Ik denk dat het hier nog lang onrustig zal zijn.

22 maart 2017
Tamarindo
Hostel La Botella de Leche
 

Helaas slecht geslapen. Tot diep in de nacht was het onrustig voor onze kamer door een grote groep die ik door mijn oordoppen heen kon horen. Heel vervelend! We staan op en pakken alle spullen die we nodig hebben voor het duiken in. We arriveren al vroeg op de duikschool en we moeten even wachten tot de andere er ook zijn. Er was ons gisteren nog zo gezegd dat we de duikpasjes moesten laten zien en deze dan ook niet moesten vergeten! Komt er een koppel nadat ze een kwartier gearriveerd zijn en we net willen vertrekken er achter dat de pasjes in het hotel liggen… Dommm!!

We rijden eerst naar Flamingo Beach waar we ons inschrijven en de pakken gaan passen. Daarna gaan we de boot op en krijgen we de rest van de spullen. Als we in het water liggen voor onze eerste duik heb ik al extra lood nodig, ik kwam niet beneden. Bij de tweede poging lukte het ook niet en ik kreeg nog meer lood mee. Als de hele groep naar beneden gaat en ik kom nog niet beneden raak ik deels in paniek. Ik kan me omlaag trekken via een touw, maar ik zag ook niemand meer om een sein te geven dat ik niet mee kon zo. Uiteindelijk besloten om weer naar boven te gaan. Ik kreeg nog meer lood mee, maar de groep was ik natuurlijk kwijt. Ik kon kiezen uit twee opties volgens een andere instructrice; Of met haar groep mee duiken of terug de boot op. Pff… Je denkt toch niet dat ik met haar mee ga duiken als mijn groep ( voornamelijk Wouter ) niet weet waar ik ben. Dat is zo’n domme optie! Uiteindelijk kwam onze instructeur naar boven toe en kon ik aansluiten bij de groep. Ik voelde me alles behalve comfortabel onder water, er zat te veel stress in mijn lichaam merkte ik. We vinden trouwens dat we echt mega veel betaald hebben voor 2 duiken, wat ze allemaal hier vroegen, voor wat we er voor terug kregen. Geen enkel stukje koraal te zien, net geen paar meter zicht en praktisch geen vissen. Ik was blij dat we weer boven waren om even te ontspannen. Ik hoopte dat de tweede duik fijner zou verlopen nu ik zowiezo te veel gewicht heb om naar beneden te komen. Alleen omdat ik een nieuw masker had gekocht en daar vaak een laagje over heen zit wat je er eerst af moet halen, wat ik dus niet meer gedaan had, besloeg de bril steeds. Wel geprobeerd steeds wat water naar binnen te laten, maar dat hielp nog geen 10 seconde. Ik heb voor het eerst totaal niet kunnen genieten van het duiken, zo jammer! Ik heb begrepen van Wouter, want ik heb de helft echt niet meer mee gekregen, dat hij mirenen, pijlstaartroggen en verschillende scholen vissen voorbij heeft zien komen. Ik heb wel iets gezien, maar niet zoveel als Wouter.

Als we terug zijn rijden we langs de Subway voor een broodje die we voor onze kamer op eten. We hangen rondom de kamer, nemen een duik in het zwembad en zoeken met name verkoeling op deze warme dag. In de auto zagen we dat het 37 graden was om 12.00uur!

Rond 16.00uur lopen we eerst naar een pinautomaat, het geld vliegt er vandoor! We nemen 200.000,- Colonen op, zoiets doe je niet dagelijks he?! Maarja.. uiteten voor 20.000,- Colonen doe ik dan ook weer niet dagelijks. We lopen richting het strand en besluiten eerst maar eens een ijsje te halen. Heerlijke verse schepijs en gelukkig scheppen ze niet zuinig! Het is nog druk in het water en op de stranden, toch branden we nog weg op dit tijdstip. Vanmorgen kreeg ik te horen dat ik vast nog niet zo lang in Costa Rica ben, want ik had zulke witte benen! Gok dat als ze me nu tegen komt wel iets anders zegt. Je kan blijven smeren, maar het gaat zo snel hier. We drinken nog even wat en verlaten daarna het strand om elders te eten voor we weer terug keren naar onze kamer.