Monteverde - Manuel Antonio

22 maart 2017
Tamarindo - Monteverde
Hotel Santa Fe Monteverde
 

Wouter dacht een rustig plekje te hebben gevonden voor een leuke prijs, weliswaar in een hostel, maar de recensies waren goed. Het was een groot feest voor onze deur. Ik was zo moe dat ik vrij snel in slaap ben gevallen en verder niets meer mee gekregen heb.

We rijden al om 6.15uur weg, als je op tijd naar bed gaat sta je vanzelf wel weer vroeg naast je bed. Wouter is eigenlijk iedere morgen rond 5.00uur wakker, dan begint het straatleven hier langzaam aan weer op gang te komen. We stoppen even bij een bakkertje voor vers stokbrood en rijden daarna door richting Monteverde. De reis er naar toe is echt de moeite waard! Zulke mooie uitzichten in diverse landschapskleuren. We stoppen dan ook een aantal keer om foto’s te nemen en even te genieten van dit schitterende uitzicht! NP Monteverde is een nevelwoud, dat is ook direct te voelen. Nadat we informatie gehaald hebben bij een informatiepunt besluiten we een mooie wandeling te maken. Het is druk met de auto’s en eigenlijk twijfelen we of we dan wel moeten lopen met zoveel toeristen. Toch is het park zo gemaakt dat je verschillende wandelopties hebt die elkaar weer tegen komen, waardoor je helemaal geen last heb van andere wandelaars. We trekken onze jas aan, het nevelt en het is 17 graden! Even wennen dit hoor! We hebben aangegeven dat we graag een wandeling van drie uurtjes willen maken en er wordt een route voor ons uitgestippeld. We komen bij uitkijkpunten, maar het is zo mistig dat je eigenlijk niets ziet. Je voelt en ziet dat het nevelt, maar nat worden we eigenlijk niet. Het is groen, groener, groenst! We hebben echt genoten van deze 6km route.

We rijden naar ons hotel en checken in, het is een klein hotel wat gerund wordt door een vader met zoon. Het ziet er schoon en verzorgd uit. We boeken direct een night tour voor vanavond en moeten zorgen dat we om 17.30uur klaar staan. Dit betekend wel dat we vroeg moeten eten, want als we 3uur later terug komen hebben we daar ook niet veel zin meer in. We frissen ons op en gaan een kijkje nemen in het centrum waar we direct ook wat eten.

De night tour was echt super! We hebben echt van alles gezien en soms werden er dieren doorgegeven via de portofoon en moesten we flink doorstappen. Wat we hebben gezien; Slapende vogels (kleinste toekan), jonge en volwassen slangen (pitviper), een vogelspin, het kleinste kikkertje van Costa Rica, luiaard, gordeldier, lichtgevende kevers en een slapende neusbeer (tot wij foto’s aan het maken waren). Een zeer geslaagde tour wat ons betreft!

23 maart 2017
Monteverde - Jacó
Blue Palm Hotel
 

We zorgen dat we om 7uur in de ontbijtzaal aanwezig zijn, hier krijgen we in het Spaans de vraag wat we willen hebben voor ontbijt. We hebben aangegeven dat we Spaans echt niet verstaan en vader loopt weg om zijn zoon te halen die wel Engels spreekt. Wat moet het toch lastig zijn als je zoveel toeristen over de vloer krijgt en geen Engels spreek. Wat mij betreft hoeven ze geen vloeiend Engels te spreken, maar een paar losse woorden zou soms toch wel makkelijk zijn. Na het ontbijt pakken we de auto in en kunnen we de route weer voor een groot deel terug rijden. Als we de berg gepasseerd zijn voel je ook direct de warmte weer, wat een verschil!

Vandaag willen we wandelen in het NP Carara, hier hebben we veel mooie dingen over gelezen maar het schijnt niet door veel toeristen te worden bezocht. De kans op Ara’s moet groot zijn en ook op Kapucijnapen, vooral de Ara staat op ons lijstje!

Er wordt natuurlijk gevraagd of je een gids mee wil hebben, de prijs is ons te duur en eigenlijk heb ik mijn eigen gids al mee! We lopen het park in en al snel horen we het geluid van Ara’s! Hoog in een boom zien we 2 Ara’s zitten, veelste hoog voor het maken van foto’s, maar we proberen ze als bewijs er toch op te zetten. Onderweg zie ik iets roods in de boom zitten, maar echt een Ara is het niet. Het blijkt een grote parkiet te zijn volgens een gids die snel zijn groepje de parkiet ook wil laten zien. Hij laat ons weer weten dat er veel apen bij de brug zitten. We lopen door en komen aan bij de brug, geen aap te zien! Toch ziet Wouter ineens in de verte iets oversteken, alleen wat het precies was wist hij niet zeker. Het vermoeden was een jaquar undi , maar bij het navragen aan gids aan de hand van de foto die snel gemaakt is krijgen we te horen dat het waarschijnlijk een tayra was. Deze zijn moeilijk te vinden omdat ze zich heel stil houden.

Aan de andere kant van de brug kon je nog een lusroute lopen, hier kwamen we ineens een kapucijnaapje tegen hoog in de boom. Zo leuk om ze te zien slingeren! We lopen weer over de brug en ik zie een man heel druk bezig met een verrekijker. Ik vraag wat hij ziet en hij blijkt een Ara gespot te hebben, maar hij zit nu net in zijn hol hoog in een boom. We besluiten gewoon te wachten tot hij weer naar buiten komt. Ondertussen lopen er allemaal kapucijnapen achter ons, Wouter bewaakt het hol van de Ara en ik probeer wat leuke foto’s van de aapjes er op te zetten. Als ik me om keer zie ik dat de Ara net weer naar buiten kom en we proberen hier toch wat mooie foto’s van te krijgen. VinkVinkVink!!!

We rijden een klein stukje terug om een stop te maken bij een brug die bekend staat om de vele krokodillen die er onder liggen te zonnen. Het is druk aan de kant van de weg en een mannetje wijst ons een parkeerplaats aan. Als we hem tippen wil hij wel zorgen dat er niet wordt ingebroken, dat wordt in dit gebied meer gedaan. We nemen een kijkje bij de krokodillen, deze moeten haast wel gevoerd worden volgens Wouter, anders zouden ze hier nooit blijven. We nemen een drankje in het restaurant en tippen onze bewaker. Die zal vast wel een leuk bedrag bij elkaar tippen als je dit een dagje doet.

We rijden door naar Jacó, hier hebben we een hotel geboekt met een zwembad! We duiken dan ook zo snel mogelijk het zwembad in om even af te koelen. Daarna gaan we het centrum in om even bij het strand te kijken, wat te drinken, langs de winkels te lopen en te eten voor we weer terug keren. We kijken weer terug op een geslaagde dag!

24 maart 2017
Jacó – Manuel Antonio
Hospedaje Maria Teresa

We hebben uitgeslapen tot 6.30uur, frissen ons op en pakken de auto weer in. Mijn gevoel zegt dat we weer veelste veel meegenomen hebben. We zien plaatjes van mooie watervallen en eigenlijk willen we hier wel naar toe. Alleen kunnen we nergens vinden waar je naar toe moet rijden en zien we ook alleen informatie via tours. Op een tour naar een waterval zitten wij niet te wachten, dan maar even zelf proberen te zoeken. Dit is helaas niet gelukt.

We rijden richting Manuel Antonio NP. Dit is heel toeristisch, maar ondanks dat moet je erg echt veel dieren kunnen spotten. We arriveren er rond 9.00uur en terwijl de borden aangeven dat je rechtdoor moet voor het park, worden we naar rechts verwezen en moeten we de auto daar al neerzetten. Dan merk je al direct hoe druk het moet zijn. We moeten hier 3000Colonen betalen en dan wordt de auto ook in de gaten gehouden voor je. We lopen richting het park, maar we hadden daar makkelijk kunnen parkeren voor 2000Colonen. We worden weer lekker in het o’tje genomen. Er staat gewoon een rij om een ticket te kopen, dat is echt de eerste keer dat wij in een rij hebben gestaan om een park in te komen! Verschrikkelijk al die toeristen! Natuurlijk wordt er gevraagd of je een gids mee wil, maar we doen het lekker niet. Er lopen echt zoveel gidsen in het park rond dat we gewoon mee kijken als er iets aangewezen wordt aan een groep. Dat noemen wij nog eens geld besparen! Het is vandaag echt heel warm, je hoeft alleen maar stil te staan om te zweten.

Bij binnenkomst zitten de eerste kapucijnapen al op ons te wachten, iedereen is zo druk met de camera dat wij maar snel door lopen. Die komen we vast wel op een rustiger stuk tegen. We willen eerst wel de route naar de waterval doen. Onderweg zien we grote roofvogels boven ons vliegen en we komen de eerste Nederlanders tegen, dat is best weer even vreemd na 1,5week. We hadden kunnen weten dat de waterval natuurlijk droog staat, want het riviertje waar we naast liepen was tenslotte ook leeg. We lopen het stuk weer terug en zien een groep naar boven turen. We kijken mee en zien de eerste luiaard hangen in een boom. Nog geen 40 meter verder de 2e.. weer een paar meter verder de 3 en de 4. Dat is gaaf! Aangekomen bij het strand zien we weer kapucijnaapjes, het blijven echt leuke beestjes! Het is druk in de zee, iedereen is verkoeling aan het zoeken. Wij hebben er helemaal niet aan gedacht om zwemkleding mee te nemen, stiekem wel een beetje balen! We lopen verder en komen een agouti, 2 wasbeertjes, leguanen en vogels ( ibis en reigers ) tegen. We zijn verbaasd dat er nog zoveel dieren zitten hier met deze massa toerisme. Toch moeten hier ook andere apensoorten zitten die we graag hadden willen zien.

We lopen richting de uitgang van het park en hierbij kunnen wij kiezen tussen 2 paden. Het eerste pad hadden we al gelopen op de heenweg, maar dan loop je op planken tussen het groen en het tweede pad is breder. Toch kiezen we voor het tweede pad in de hoop nog iets leuks te zien. We zien 2 hertjes tussen de struiken zitten, deze hadden we al een keertje eerder weg zien duiken vanaf de autoweg. ( Toen wilde ik zeggen… “Kijk een geit”, maar tegelijkertijd hoor ik Wouter zeggen.. “He een hert!”) Ook zien we doodhoofdaapjes en nog een ander soort aapjes. De een is heel actief, terwijl de ander languit in een boom zit.

Voor we de auto in stappen drinken en eten we wat op een terras aan het strand. We rijden richting ons hotel. Er zijn verschillende prijsklassen te vinden online en we proberen altijd iets te zoeken voor een leuke prijs met een eigen badkamer. Veelal zie je met gedeelde badkamer, maar dat is toch niet altijd even fijn. Als we aankomen rijden baalt Wouter als een stekker, moeten we hier 2 nachtjes blijven? Het hotel ligt een beetje in de achterbuurt en het zag er op de foto’s toch veel belovende uit. Er zit niemand bij de receptie en de schoonmakers spreken geen Engels. Als de eigenaar komt aanrijden, geeft hij ons een heel welkom gevoel en hij spreekt goed Engels. Legt uit hoe het automatische hek werkt, ook bij stroomstroming, en verteld ons meer over de tours die eventueel te boeken zijn. Ook is er vanavond een belangrijke voetbalwedstrijd om 20.00uur tussen Costa Rica en Mexico. Wouter weet hier natuurlijk wel raad mee om een leuk babbeltje over te maken. Als we onze kamerdeur open doen zijn we zeer verrast! Een vrij grote kamer met badkamer, een luxe koelkast en het matras voelt nieuw aan.

Als ik mijn wandelschoenen ( die we echt iedere dag aan hebben ) uit trek komt er toch een geur tegemoet, we hebben echt flink zitten zweten vandaag! Nadat we een koude douche hebben genomen pakken we de auto om een restaurant te zoeken. We stoppen nog even bij een supermarkt om drinken in te slaan en Wouter wil graag een zaklamp mee nemen. Na 15jaar is zijn zaklamp gesneuveld. Tijdens het eten genieten we van het uitzicht waar we de zonsondergang goed konden zien. Het begint ineens te waaien en heel hard te regenen. Zo zien we toch onze waterval van dichtbij!

We rennen door de regen naar de auto en rijden terug naar ons hotel waar het er verdomd donker uit ziet. Als we de deur openen en de lamp niet aan gaat weten we dat we stroomstoring hebben en we de zaklamp direct kunnen aanzetten! Buiten loopt de eigenaar en Wouter probeert te achterhalen wat er gebeurt is. We begrijpen deels dat een auto/vrachtwagen tegen een elektriciteitskastje aangereden is. Als na 20 minuten de lampen weer aanspringen horen we luid gejuich van buiten af, over een kwartier begint de voetbalwedstrijd namelijk! ;)

25 maart 2017
Manuel Antonio
Hospedaje Maria Teresa
 

We kunnen rustig aan doen vandaag, we worden pas om 10.30uur opgehaald voor een mangrovetour. Rond 07.00uur pakken we de auto en gaan we opzoek naar een restaurant om te ontbijten. We zitten vlak bij een busstation en zien de lokale bevolking druk in de weer. Na het ontbijt oriënteren we ons alvast op de komende dagen en kijken we naar overnachtingen.

We zorgen dat we om 10.15uur klaar staan om mee te gaan met de tour. Het duurt erg lang en we kijken maar een beetje om ons heen met de vraag; ‘Gaat dit wel goed komen’. De schoonmaakster van het hotel spreekt alleen Spaans en ik zat al in mijn achterhoofd om google translate maar te gebruiken als we haar willen vragen of zij iets voor ons zou kunnen betekenen.

Om 10.50uur stopt er een auto om ons op te halen en rijden we 3 straten verder richting de Touroffice. Als we dat geweten hadden, dat hadden we makkelijk lopend kunnen doen natuurlijk! We betalen en kunnen direct instappen in het busje waar alle andere toeristen al zitten te wachten op ons. Er zit een groep van 7 Nederlands in de bus, deze zijn georganiseerd aan het reizen door Costa Rica. Bij de mangrove krijgen we eerst wat te drinken met fruit en/of koekjes voordat we de boot instappen. Je kunt kiezen tussen kayakken of met een boot mee, aangezien we mooie foto’s willen maken ging onze verkeur uit naar de boot. We werden opgesplitst in 2 boten zodat wij apart zaten van de 7 Nederlanders. Onze eerst indruk is nog niet zo goed. We varen meer in de achtertuinen dan in een mangrove. Gelukkig veranderd dit na een half uurtje en komen we ook leuke dingen tegen. Natuurlijk zitten hier weer veel reigers en leguanen. In Costa Rica heb je 2 soorten miereneters, laten wou nou een prachtige dag hebben uitgekozen en beide soorten mogen bewonderen! Wat een bofkonten zijn wij weer! We zien nog een boompython die helemaal opgekruld ligt en op het laatst komen we weer slingerende aapjes tegen. De tour is inclusief een lunch; rijst met kip, gefrituurde aardappel en gebakken banaan met wat salade. Het smaakte goed! Als we terug rijden geven we aan dat we wel terug lopen vanaf de touroffice. Waar wij precies zaten was niet helemaal bekend bij hen en het is nog geen 5 minuten lopen.

Eind van de middag gaan we richting de boulevard en lopen we een stuk over het strand. Als we via de boulevard terug lopen zie ik doodshoofdaapjes in de bomen en ook over de elektriciteitssnoeren. Er ligt zelfs een jonkie lekker op de rug bij mama, smelt! We nemen plaats in een restaurant en bestellen in eerste instantie alleen wat te drinken. Uiteindelijk bestel ik toch maar nacho’s, daar had ik nou gewoon eens trek in. Krijg je totaal iets voor je neergezet wat niet in je hoofd zit, helaas.

We dachten nog even extra geld te pinnen omdat we op onze volgende bestemming geen pinautomaten hebben volgens de boeken. We stoppen onderweg, maar eerst kunnen we het bedrag er niet uit halen wat we in gedachten hebben en als ik het opnieuw probeer geeft hij aan dat de pas niet werkt. Bij de automaat ernaast werkt de pas ook niet. Als Wouter het probeert krijgen we dezelfde fout meldingen. Het is vreemd dat als we het bij een andere bank proberen we dan totaal geen problemen hebben en zelfs het gewenste bedrag er uit krijgen. We weten nu welke bank we het beste kunnen pakken.