Cahuita NP

13 maart 2017
Elst – San José
Hotel your House

De wekker loopt al om 04.30uur af. Het is vroeg, maar we weten dat het voor een goed doel is! Vandaag gaan we eindelijk weer rondtrekken, dit maal gaan we dit doen door Costa Rica.

Gisteren hebben we de tassen al helemaal ingepakt. Natuurlijk kom je dan toch weer spullen tegen die toch echt mee moeten, bijvoorbeeld mijn statief voor de camera! De tas zit eigenlijk al helemaal vol, maar ik ga toch een poging wagen door alles te herindelen. En natuurlijk lukt dit! We hebben alles mee om te wandelen, te fotograferen en om te snorkelen/duiken.

We laden de auto vol met tassen en rijden richting Huissen. Roger werkt in de buurt van schiphol en kwa tijden komt het precies mooi uit om ons af te zetten bij de vertrekhallen. Het was een gezellige rit zo op de vroege morgen!

We checken in en krijgen te horen dat de koffers door gelabeld worden. Dat is echt super fijn nieuws! We zijn bang ( bang geworden door de verhalen) dat we onze tweede vlucht net wel of net niet zullen gaan halen. Nu we de tassen niet meer apart hoeven op te halen en deze opnieuw in hoeven te checken, gaat ons dat heel veel tijd schelen. Tijd die we hard nodig hebben, want de douane is momenteel streng in Amerika.

Overigens wordt het in Nederland ook steeds erger! Het duurt ruim een uur voor we door de douane heen zijn. Fouilleren wordt wat mij betreft echt te handtastelijk. Waar moeten we naar toe in deze wereld?

We drinken en eten nog even een broodje voor we aan boord gaan. We vliegen mooi op tijd, helaas starten we op de polderbaan, maar de vlucht van bijna 10uur gaat vrij rustig. We slapen, lezen, spelen een spelletje of kijken een film.

We landen mooi op tijd in Atlanta en we hebben precies een uur de tijd voor we weer gaan boarden voor onze vlucht naar San José. Eerst moeten we door de douane gezien worden. Geloof me, bij aankomst stond er ongeveer 40 man voor ons. Na 10 minuten denk ik dat er nog 30 man voor ons stond, maar richting de 400 achter ons. Het gaat langzaam en langzaam en nog langzamer.. maar de tijd tikt toch gewoon door voor ons. Eindelijk zijn wij aan de beurt, maar we worden tegengehouden. Ik zeg tegen Wouter: “Ja hoor, die moet vast naar het toilet!” Ik kreeg nog gelijk ook… pfff. Ze willen zo goed als je hele hand voor de vingerafdrukken, zowel links als rechts. Nu weten ze nog meer van mij in Amerika dan in mijn geboorte landje.

Denk je eindelijk geholpen te zijn, moet je ook nog eens in de rij om je bagage te laten controleren. Ik word er niet echt gezelliger van, sterker.. ik zit er helemaal niet op te wachten om hierdoor mijn vlucht te moeten missen. Ineens schieten er 2 jongens voor, ze worden tegen gehouden en moeten achteraan weer aansluiten. Hun vlucht vertrok in een half uurtje, maar het enige wat je te horen krijgt is dat je niet de enigste bent met een aansluiting. Tjaa… wellicht dat ze meer personeel moeten inzetten om die lange rijen sneller weg te werken.

Eindelijk kunnen we naar de gate toe, het boarden is al begonnen volgens de gegevens. Toch besluiten we eerst wat eten te halen. We hebben honger gekregen en we kunnen in 10 minuten wel wat eten. We hebben een vlucht met heel veel turbulentie, we hebben de ogen maar dicht gedaan zodat je er minder wat van mee krijgt. Schuin achter mij zat een meisje te huilen, ze was bang en snakte gewoon naar adem.

Het duurt weer zeker een half uur voor we door de douane heen zijn en ons kunnen melden bij de balie van het autoverhuurbedrijf. We worden met een busje meegenomen naar de frontoffice en nemen daar alle papieren door. ( Ik weet niet, voel me met die verzekeringen altijd zo in de zeik genomen als je het online boekt… dus ook nu weer.. )

We hebben een grand vitara 4x4 voor de komende 3 weken, lekkere ruime auto. We hebben even gevraagd waar ons hotel moet zitten en gaan op pad. In het donker ( het is dan 22.30uur ) zijn niet alle borden goed te lezen en we moeten dan ook even goed zoeken. We komen er dan ook snel achter dat er veelal Spaans gesproken wordt en dat niet veel mensen Engels spreken. Ik gok dat ik na deze reis wel een aardig woordje Spaans moet kunnen verstaan.

We komen om 23.00uur aan bij ons hotelletje en met gebrekkig Engels en Spaans komen we bij de kamer en liggen we er vrij vlot in. We zijn kapot na deze lange en vermoeiende reis!

14 maart 2017
San José – Cahuita
Hotel Caribbean Coconut
 

Beetje een wisselvallige nacht gehad. Een uur nadat we in slaap waren gevallen hoorde ik personen met koffers en een auto in de weer. Ook maakte de airco veel lawaai, deze hebben we dan maar snel uitgezet. Nadat Wouter ook nog eens begon te snurken ben ik maar opzoek gegaan naar mijn oordoppen, sorry hoor. Daarna nog wel goed in slaap gevallen, maar de luxe van een groot bed hebben thuis en aparte dekbedden hebben we nu niet. ( Best weer wennen als er aan je dekbed getrokken wordt. )

We mochten gisteravond al ons ontbijt uitzoeken en we hebben afgesproken om 08.00uur aan het ontbijt te zitten. Als je beide al om 6.30uur klaar wakker bent de tassen ook al weer ingepakt zijn, dan is het lang wachten. Ik bel nog even met mijn moeder om te laten weten dat we veilig aangekomen zijn en daarna nemen we toch maar plaats voor het ontbijt. Het was gelukkig geen probleem om eerder te ontbijten. We hebben lekker ontbeten, simpel met fruit/brood jam/omelet, maar het was lekker en het ging er zeker wel in nadat we gisteravond niet veel meer gegeten hadden.

We vertrekken vandaag naar Cahuita, vanaf daar ligt een National Park waar we graag willen gaan kijken. Kwa afstand valt het wel mee, maar de tijd die je nodig hebt om er te komen is echt lang. We moesten eerst nog richting de snelweg zien te komen, want eigenlijk is het daarna een hele lange weg volgen. Met behulp van een soort tomtomapp zijn we er gekomen, maar Joost mag na vertellen hoe. ( Mickeal, had je hem op de korste afstand staan ipv op de snelste? ;) Ik weet zeker dat het makkelijker had gekund, maar zo hebben we nog eens wat gezien van de binnenlanden. )

Nu had ik gisteren op het vliegveld snel wat uit de pinautomaat gehaald. 20.000 Colonen, het klinkt heel veel, maar ik kwam er al snel achter dat dat wel mee viel! (omgerekend rond de 34 euro) We hadden meer willen pinnen vanmorgen, maar het was zo’n chaos met auto’s en de weg vinden dat we besloten hadden om later op de dag wel elders een pinautomaat op te zoeken. Blijkt dat we ineens tol (250colonen = 0,40 cent) moeten betalen, creditcard kon ik niet gebruiken, alleen contant kon er betaald worden. Blij dat we gisteren toch iets gehaald hadden.

We rijden verder en we zien volop groen! Het rijden in Costa Rica valt ons reuze mee gelukkig. We komen vele restaurantjes tegen en kleine dorpjes. We stoppen bij een winkeltje om wat drinken te halen en we nemen stokbrood met ‘salami’ mee om deze halverwege de route te nuttigen.

In het plaatsje Cahuita vinden we een leuke bar pal aan het water, er zitten meerdere toeristen te genieten van de zon en de zee. Heerlijk zo’n vakantiegevoel! We rijden het plaatsje verder in om geld op te nemen. Helaas kun je maar kleine bedragen er uit halen. We proberen wel zoveel mogelijk met de creditcard te betalen, maar los geld is toch we erg handig om te hebben.

We zoeken ons verblijfje op, wat ook strak aan de zee ligt. We zetten de tassen neer en gaan een kijkje nemen met de camera. Krabben, vogels, bloemen.. meer dan genoeg om met de camera in de weer te zijn.

In de avond nemen we eerst een douche en daarna zoeken we een restaurant op. We liggen vroeg op bed, de moeheid zit toch nog in het lichaam en daarnaast is de warmte ook weer flink af zien!

15 maart 2017
Cahuita
Hotel Caribbean Coconut
 

Na een rustige nacht zijn we al vroeg uit bed. Het heeft heel hard geregend vannacht en het voelt nu lekker fris aan. We douchen en Wouter gaat buiten op pad met de camera. We willen vroeg op tijd in het Cahuita National Park zijn en zitten als eerste in de ontbijtzaal. We krijgen een bak fruit voor ons, jammiejammie… Wouter baalt natuurlijk en hoopt op meer. We mogen zelfs kiezen hoe we onze omelet willen hebben. Een omelet met ham is niet een beetje ham en het vult dan ook goed! We regelen dat we een nachtje langer hier kunnen blijven tegen dezelfde prijs. In eerste instantie wilden we doorrijden, maar aangezien we daarna weer omhoog gaan via dezelfde route, is dit toch praktischer en kunnen we de tassen hier fijn achter laten.

Toch iets later dan we graag hadden gewild komen we aan in het park. Er zijn al groepen aanwezig en we hoopten deze juist voor te zijn. Je kan kiezen of je een gids mee wil nemen, maar wij vinden het wel lekker om samen op pad te gaan. Vaak zie je mensen in de verte al naar boven kijken of zie je een gids iets vertellen aan een groep waardoor je toch wel de extraatjes mee neemt. We zien al vrij snel een luiaard zitten, hoog in een boom met z’n rug naar ons toe. Verderop springt er een kapusijnaap van tak naar tak en weer verderop komen we een grote groep met brulapen tegen. Wauww! Wat gaaf! Eigenlijk hebben we in deze ochtend meer gezien dan in 3 weken op de Filipijnen vorig jaar. Ik zal het rijtje even af maken: wasbeertjes, een rog, leguanen, basulisken, een ijsvogel, krabjes en nog veel meer hagedissen en andere vogels.

We rijden langs de bank om daar een groot geldbedrag te halen. Via de pinautomaat kunnen we echt een minimum bedrag halen en we kregen te horen dat we binnen hogere bedragen konden krijgen. Als dit ook geregeld is rijden we richting Manzanilla. We rijden langs allerlei stranden en kleinere plaatsjes. We stoppen hier en daar en genieten van de schitterende uitzichten. De zon is flink gaan schijnen en het is 30 graden geworden. Rond 15uur zijn we weer terug bij ons verblijf en zoeken we even verkoeling bij de airco. Ondertussen bekijken we de foto’s op de laptop, we kunnen wel foto’s blijven schieten hier! ( In 2 dagen tijd zitten we alweer op 300 foto’s.)

We willen een hapje eten bij het barretje waar we gistermiddag ook hebben gezeten om wat te drinken. We besluiten om hier naar toe te lopen, het was toch iets verder dan we in gedachten hadden. Met harde muziek ( dat hoefde dan weer net niet van ons ) hebben we prima gegeten.

We maken de tassen weer in orde zodat we morgenochtend weer vroeg op pad kunnen naar nog meer avonturen!