Cebu

19 april 
Cebu - Moalboal
Moalboal beach resort

Na een heerlijke rustige nacht zonder wekker, zijn we toch al weer vroeg wakker. Wouter kijkt nog even wat tv en daarna gaan we naar beneden voor het ontbijt, deze zat bij de prijs inbegrepen. Helaas viel het tegen, de eieren zijn hier toch anders klaar gemaakt dan bij ons. We pakken de tassen en checken uit. Met een taxi worden we naar het busstation gebracht. Wat een drukte hier! Er bestaan 2 verschillende bussen, een ARKO- en een Aircobus. We nemen de laatste en betalen liever iets meer. De prijzen weten we nog niet want de tickets koop je pas in de bus. Het is druk  en we hopen maar dat er nog ruimte is voor ons, op je beurt wachten zit er niet echt in en wij moeten onze grote backpacktassen onderin de bus nog afgeven. We boffen, zelfs nog een plaatsje naast elkaar. De bus zit vol en als er nog mensen mee willen moeten die staan. We proberen de drukke stad te verlaten wat niet echt door rijd. Er komt iemand langs om tickets te kopen en we betalen voor deze 3uur durige rit van ongeveer 100km P116 pp. Dat is €2,22! Echt geen geld! Tijdens de rit staat er een film aan en stappen er mensen op die etenswaren te koop aanbieden. Na 2uurtjes rijden bevinden we ons aan de westkant van het eiland en hebben we een korte stop om eten te halen of te toiletteren. Als iedereen weer de bus in is gaan we verder. Opzich krijg je best een indruk van het eiland. Er is 1 hoofdweg en je rijd zo door de dorpjes heen. Als we aankomen in Moalboal krijgen we een seintje dat we er uit mogen en natuurlijk komen er weer mannetjes gelijk vragen of je een tricycle nodig hebt. Eigenlijk wel, maar P200? We lopen weg en gaan eerst wat drinken. Wellicht helpt het als we ergens anders langs de kant van de weg staan. We hebben geen idee wat normaal is, het ligt wel 5km van het centrum, bijna elk hotel ligt ver van het centrum af hier. We proberen het opnieuw en weer wordt er P200 gevraagd. Wij maken er P100 van en lopen door. Natuurlijk komen ze achter je aan, maar als 1 iemand zegt ik doe het, dan hebben we een deal. We worden weggebracht voor P100, soms denk ik... 'Doen we toch moeilijk om een a twee euro meer?' Het hoort er denk ik gewoon bij. Op de site waren we lovend over de kamer en de foto's van de tuin. Bij aankomst horen we dat we 2 enkele bedden hebben omdat ze onze boeking te laat zagen. Ik bekijk de kamer maar het valt erg tegen, terwijl we echt veel betalen om hier te zijn. Er wordt gekeken en gepuzzeld en dan krijgen we  een kamer op de beneden verdieping. Ik kijk wel eerst voor we akkoord gaan, maar het zag er al beter uit dan boven.

Eigenlijk valt het resort tegen. Het zwembad ziet er niet schoontjes uit en eigenlijk moet die voller zitten om over een randje te lopen. De whirlpool ziet er ook uit alsof die al lang niet meer heeft aangestaan. We nemen een drankje en bekijken de menu kaart, ook niet veel bijzonders. Op naar het centrum.. maar hoe komen we daar zomakkelijk? Er wordt een tricycle gebeld voor P150. We laten ons af zetten bij de winkels. We halen even wat lekkers en eten een softijsje bij de Mac. We gaan opzoek naar een touroffice. We lopen en we lopen, maar kunnen niets maar dan ook niets vinden. En dat terwijl er zo wordt beschreven dat er heel veel toeristen hier naar toe komen! Wat een groot verschil met de andere plaatsen waar we geweest zijn. We besluiten maar te gaan eten en belande bij de... je raad het al... de gele boom. Zomaar trek in en overigens de eerste die we zien.

We laten ons weer terug rijden naar het resort en hebben gemengde gevoelens over deze plaats. We weten niet zo goed wat we hier moeten doen. We slapen er nog maar een nachtje over.


20 april 
Moalboal
Moalboal beach resort

Vannacht schieten we beide recht overeind. We schrikken van gebonk op de deur en zaklampen die we door de gordijnen heen zien schijnen. Er wordt weer gebonkt en we horen stemmen, Wouter schuift het gordijn wat aan de kant en ziet een Europees meisje staan met een Filipijn, Wouter hoort nog 'It's not him' en ze lopen weg. Beetje vreemd als het resort 24uurs bewaking heeft en de poort altijd dicht zit. We slapen maar weer verder. 

Als we in de ochtend de deuren open doen komt er iemand zijn excuus aanbieden voor vannacht. Zijn vriendin bleek nog thuis te moeten komen, maar hij sliep. Iemand anderd had gezegd dat ze hier moest zijn. Vaag verhaal.. gok dat Wouter mij nooit alleen in het centrum achter hadden durven te laten. 

 We besluiten een scooter ter huren zodat we vrij zijn om op pad te gaan. We betalen hier P500 voor en rijden het resort af. Het is ongeveer 5km naar het centrum toe en halen wat bij een bakkertje. Het ziet er best donker bewolkt uit vandaag, er zal vast nog wel iets vallen. We gaan opzoek naar een waterval, de Kawasan waterfall. Het is 20km rijden en aangezien er hier maar 1 hoofdweg is rijd het best goed door. We komen langs allerlei dorpjes en af en toe begint het al wat te spetteren. 

Als we aankomen moeten we onze scooter parkeren en natuurlijk betaal je hier weer voor, P50. Vanaf hier is het 15minuten lopen en wij verwachten dat we genieten van de natuur. Maar niets is minder waar. De was wordt gedaan in de rivier, ook wordt deze als douche gebruikt. Om weer verder te komen moeten we weer geld betalen, P40 pp. We hadden gelezen dat we P10 moesten betalen in een boek bij de receptie en ik laat dit weten. Verteld ze dat sinds vorig jaar de tarieven zijn veranderd. Vind het een forse verhoging! We lopen verder en je komt langs een dorp, alles wordt maar neergesmeten en het ziet er echt niet schoon uit. Wat zo mooi op Internet lijkt, Google voor de grap maar eens, wordt mega verpest hier. Er is gewoon een attractie van gemaakt en er is niets natuurlijks meer van over. Touwen om je voort te trekken via een vlot, restaurant met alleen maar tafels er om heen. Even rustig kijken naar de waterval zit er niet in. Als je wil zitten aan een tafel, staat er al iemand naast je die verteld dat je P300 moet betalen. Sorry, maar dit gaat ons echt te ver! Wij begrijpen echter niet waarom ze zo omgaan met hen natuur. Natuurlijk vinden wij het niet erg om geld te betalen voor een stukje natuur waar we willen kijken. Maar besteed het geld dan om paden toegangelijk te houden en om alle rommel te verwijderen. We keren direct weer om richting de scooter. Het is gaan regenen en we schuilen tot het weer iets droger is. Tijdens de rit terug begint het weer heel hard te regenen en we schuilen opnieuw onder een afdakje. 

5Km voor we het centrum bereiken stopt Wouter ineens aan de kant van de weg, een lekke achterband. Terwijl wij stoppen stopt er ook een busje van ons resort, klein mazzeltje! Hij brengt ons en de scooter een klein stukje terug naar iemand die onze band kan maken. Hij haalt de binnenband eruit blaast deze op en vind het gaatje vlot. En dan komt er een machine die ik nog nooit gezien had. Zoals ik het ken met lijm, werd nu met hitte en persdruk gedaan. Na 20minuten wordt de binnenband opnieuw opgeblazen en in een ton met water gestopt en we krijgen netjes te zien dat het gemaakt is. We rekenen P100 af en vertrekken weer. We rijden naar Panagsama beach, hier krijg je een iets toeristischer idee. Er bevinden zich 5 duikscholen en meerdere eettentjes. We drinken wat aan het water en inmiddels hebben de wolken ons verlaten en hebben we volop zon. We vertrekken naar White beach, natuurlijk staat er weer een mannetje om parkfee te innen, P5. We rijden verder maar kunnen niets vinden. We vragen het nog even aan iemand en die stuurt ons naar een resort, deze hadden we ook bekeken op Internet. We nemen wat te drinken en kijken daarna naar het strandje wat ook erg teleurstellend eruit ziet. We hadden daar niet beter gezeten iig. We keren terug naar ons resort en pakken de boeken er eens bij om ons te oriënteren op de laatste week. Wat willen we en wat is haalbaar. 

Omdat we vandaag de scooter in ons bezit hebben willen we buiten het resort wat eten en gaan terug naar Panagsama beach. Heerlijk wat eten met uitkijk op het water. Er zijn 5 duikers bezig met een nachtduik, dat kunnen we zien aan de lampen in het water. Het eten is goed en we hebben een fijne avond met zn 2en! In het donker terug gereden met groot licht zodat we eerder de kuilen en hobbels in de weg zagen.


21 april 
Moalboal
Moalboal beach resort

Ergens hadden we best weer verder willen doortrekken vandaag, maar het is de duurste kamer tot nu toe en we vinden het ook zonde van het geld om deze te laten schieten. We nemen een rust dagje, eigenlijk hebben we dat nog niet gehad. Tot nu toe zijn we iedere dag wel iets aan het ondernemen of zijn we aan het reizen. Ik heb niet zoveel problemen met een offday, genoeg te lezen en te doen waarmee ik mij dagje wel kan vullen. Wouter heeft daar meer moeite mee, stilzitten lukt hem op vakantie niet. 

Wat een onrustige nacht. Ze houden hier tig honden en allemaal van die keffers. Dat is niet erg.. maar wel als ze de hele nacht gaan staan blaffen. Ook de bovenbuurman lag hier wakker van.. die hoorde ik constant uit zn bed lopen om vanaf het balkon een sissend geluid te maken.

We nemen plaats voor het ontbijt. Ik zeg dat ik graag een kopje thee wil. Komt ze terug om te laten weten dat de thee op is, ik kan alleen koffie krijgen, doe mij dan maar heet water. 

We zien dat het vloed is. We hebben allerlei mangroves hier voor het resort en Wouter wil graag de kayak in. Ze hebben hier 2 stuks liggen en je betaald P100 per kayak per persoon. Ikzelf vind het onzin en snap niet waarom je überhaupt hier voor moet betalen en waarom dat niet bij de prijs zit inbegrepen. We kunnen beide een kayak nemen maar een peddel is aan beide kanten stuk. Ik zeg dat we beide een kayak willen voor P100, omdat de peddel kapot is. Druk overleg in een taaltje wat je niet snapt, maar uiteindelijk gaan ze hier mee akkoord. Het waait flink en we moeten hard peddelen, echt ideaal zitten we niet. Toch is het lekker om even op het water te zijn en van de natuur te genieten.

We ploffen neer op 2 ligstoelen in de schaduw, Wout met zn muziek in zn oren en ik met mijn ereader. Als er diverse vogeltjes voorbij vliegen, waaronder ook een ijsvogel, gaat Wouter op pad met de camera. Daar is hij wel even zoet mee geweest. We nemen nog een keer plaats om wat te drinken en bij eb gaan we proberen te kijken wat de lokale bevolking inde verte aan het doen is. Helaas zakten we steeds zover weg dat het onmogelijk was om er op de slippers te komen. We gokken dat ze krabbetjes aan het vangen zijn. We keren terug pakken wat leesvoer en de spelcomputer. Het toiletpapier was op en ik ga een nieuwe halen, krijg ik te horen dat die in bestelling zijn en eventueel morgen kan krijgen. Hmm... ik geef aan dat ik fijn vind om wel iets te hebben, komt er ineens toch een rol te voorschijn. 

In de avond nemen we plaats, maar het personeel is niet erg attent hier. Ik ben na een kwartier zelf de menu kaart eens gaan pakken en als de bestelling ook niet opgenomen wordt loop ik er heen. Soms... Denk dat het goed is dat we morgen vertrekken, de service is helaas waardeloos hier.


22 april 
Moalboal - Oslob
New village resort Oslob 

Weer een onrustige nacht door een paar keffers, op de dag slapen ze.. maar 's nachts komen ze helemaal tot leven. We zijn vroeg wakker en nemen een douche. We pakken de tassen weer in, we hebben geen trek in ontbijt. We checken uit en betalen de hele mikmak met de creditcard, bij aankomt lukte dat namelijk niet en we hadden express al wat extra gepind voor het geval dat. 

We laten ons door een tricycle wegbrengen naar het busstation. Hoelaat de bussen komen weet niemand, we gaan het zien. Tijdens het wachten stoppen er taxi's en er komen allerlei mensen constant vragen of ze ons weg moeten brengen. Op den duur is dat niet fijn meer. Ook wordt ik uitgebreid bekeken en als ik me omdraai loopt men gewoon om mij heen, dat voelt echt niet fijn. We pakken dan ook de eerste de beste die komt, een ARKO-bus. Met getoeter en slingerend over de weg, is hier vrij normaal denk ik, rijden we in 1.5uur richting Bato. Dit is het eindstation van de bus. Ineens bedenken we dat zowel de scooter als de kayak niet op de bon stonden. We wilden steeds dingen los betalen, maar dat kon niet want ze hadden geen wisselgeld. Dan is het echt hun pakje aan als de rekening niet klopt. We moeten een half uurtje wachten tot er een bus vertrekt naar Oslob, hier hebben we 1 overnachting gepland staan. Dit is de plek om walvishaaien te spotten en dat stond op ons to-do lijstje. De buschauffeur had gevraagd waar we verbleven en we werden netjes in de buurt afgezet, ongeveer nog 200meter lopen. Het is een klein en niet al te schoon verblijfje, maar goed.. het is voor 1 korte nacht. Morgenochtend om 05.30uur moeten we klaar staan om weggebracht te worden naar de walvishaaien. 

Oslob zelf is niet veel, het lijkt of dat het toerisme hier nog op gang moet komen, ze zijn druk aan het bouwen. We lunchen en lopen een rondje, maar daar ben je zo klaar mee. Het is erg benauwd vandaag, het is bijna windstil. Lezend en gamend komen we de rest van de middag verder door. Tegen etenstijd gaan we terug naar onze lunchplek, er is hier verder niets te vinden. Ja je kan langs de kant van de weg eten. Maar hoe vies als je er aan denkt dat ze pal naast de weg staan - met al die stinkende brommertjes-, pal in de zon met rauw vlees. Dat zelfde gevoel heb ik ook als er over een vismarkt lopen.. hoelang zou ht er al liggen? Of een betere vraag.. hoeveel dagen zonder koeling? Denk er maar niet te lang over na, ben bang dat ik anders niets meer eet.


23 april 
Oslob - Dauin
Aqua-Landia resort

Wat een gehorig kamertje! Ik heb voor het eerst mijn oordoppen opgezocht. Zelf zetten we de airco altijd uit 's nachts, want met zoveel lawaai kan ik echt niet slapen. Maar die van de buren waren duidelijk hoorbaar. Om 04.30uur lag ik klaar wakker. Je hoort iemand die al begonnen is aan de was en als je weet dat je wekker dan toch bijna afloopt, heeft het geen zin meer om in slaap te vallen. We trekken ons zwemkleding aan en zorgen dat we klaar staan voor het busje. Een ander koppel zien we nog druk in de weer terwijl wij al in het busje zitten. Als blijkt dat er dan ook nog 3 meiden uit Engeland mee moeten en bij aan kloppen wordt gezegd: "2 minuten please".. dan kan dat natuurlijk niet. Gapend en wrijvend in de ogen komen ze het busje in stappen, dat wordt lekker wakker worden met je kop in het water.

We komen aan op de plaats van de walvisarea. Voorheen werden de walvishaaien gedood door de vissers, maar nu heeft de regering besloten om ze bij te voeren omdat er te veel sterven.   We zijn er om 06.00uur en we krijgen  eerst een praatje over de interactie met de walvishaaien, daarna kon je een ticket kopen. Maar onze chauffeur vroeg of hij ons kaartje kon kopen, want dat zou hij alvast voor ons in de rij gaan staan. Echt super lief van die man, want nu hadden we als een van de eerste een ticket en zijn we als 2e boot vertrokken! Wauw, wat super vet om de walvishaaien van zo dichtbij te zien! Ik dacht eerst.. 'maar nu zitten ze toch nog in gevangenschap?' Maar ze zijn in principe vrij en als ze niet willen hoeven ze niet te komen en ze kunnen gaan wanneer ze het zat zijn.

Er liggen er 3 vlak bij ons. Op het eerste bootje zagen we iemand in het water schreeuwen dat hij het eng vond. Bij ons werd aangegeven dat we het beste bij de boot konden blijven, maar de hele groep genoot en we mochten dichterbij komen tot op gepaste afstand. Er blijft een walvishaai van ongeveer 5meter steeds bij ons zwemmen, wat gigantisch! En dan te bedenken dat ze 15meter kunnen worden. We maken zoveel mogelijk foto's en een paar filmpjes. Na een half uur zit de tijd er op en varen we weer langzaam terug. We staan om 07.00uur alweer in ons huisje. We willen een douche nemen voor we verder gaan. Ik draai aan de knop... geen water. Hmm.. jammer. We drogen ons af voor zover dat nog kon en maken ons klaar om weer op pad te gaan.

De bussen en ferries komen en gaan wanneer ze willen, al hebben ze een schema, denk dat er geen 1 op tijd kan rijden. Soms sta je een half uur te wachten en dan komen er 4 achter elkaar aan rijden. Wij gaan ook maar als we zin hebben, we lopen de straat door en de bus komt precies aanrijden. We stappen in richting Bato, vanaf hier pakken we de ferry naar Negros. Ook de ferry komt precies aanvaren als wij een ticket kopen. Ik zeg; "mooie timing!" 

De ferry komt aan in Dumaquete, een grotere plaats van Negros. Wij zelf gaan richting Dauin, dit moet iets rustiger zijn.  Maar hoe moeten we daar komen? Gelukkig zien we bussen rijden en we vragen welke kant we op moeten. We zwaaien naar de bus, maar hier stonden al genoeg mensen in. Het is wachten op de volgende en dat duurt weer iets langer. We stappen in en we begrijpen dat we eerst naar het busstation worden mee genomen en daar weer moeten overstappen. De 2e bus zit al helemaal vol, maar nu de tassen al in de bus gestopt zijn stappen we toch in en kunnen we de rit blijven staan. Gelukkig niet zoveel zigzag wegen. Er wordt gevraagd waar we precies moeten zijn en we worden aan de kant neergezet vlak bij ons vier sterren resort. We zien een groot onderhouden zwembad en we worden helemaal vrolijk van ons nieuwe optrekje! Wat groot en netjes!! 

We lunchen en vragen of we hier tours kunnen boeken, er wordt moeilijk gedaan en we begrijpen niet helemaal dat we dat niet vanaf hier kunnen doen. Daarnaast kunnen we niet met de creditcard betalen, je bent een 4 sterren resort!? Dat levert problemen op, want als we een tour willen boeken moet dat ook in contanten. We zullen op pad moeten voor geld en een touroffice. Ik vraag nog even of er wel een pinautomaat in Dauin zit, maar dit schijnt niet zo te zijn. Dat betekend dat we helemaal terug moeten om geld te pinnen in Dumaguete! Beetje chagrijnig gaan we op pad, want dit hadden we niet verwacht. We pinnen en halen snel wat te drinken voor in onze eigen minibar en nemen de bus naar het centrum van Dauin. Hier zien we bordjes van een Dive café en we lopen daar naar toe om informatie te halen. We willen graag duiken rondom Apo Island, dit schijnt erg mooi te zijn en vol te zitten met schildpadden! We boeken de duiken voor morgen en ondertussen is de instructeur gebeld en die komt even een praatje met ons houden. We zeggen elkaar tot morgen en wij blijven nog een hapje eten. Op ons resort kun je tot 19.00uur eten, best kort eigenlijk. We nemen dan eindelijk een douche en hangen lekker wat in ons huisje om na te denken over de laatste week. We hebben steeds een plan, maar geloof me.. Dit veranderd om de dag opnieuw!