De heenreis
9 april 2016 - Puerto Princesa, Filipijnen
Donderdag 7 en 8 april
Elst-Manilla
Nicols Airport Hotel
Eindelijk, volgens de aftel-app van Wouter gaan we vandaag dan eindelijk op reis.
Gisteren ben ik uit de nacht gekomen en hebben Lianne en ik het, de laatste uren voor de start van mijn vakantie, het behoorlijk druk gehad. Helaas, want met maar 3 rusturen zal ik toch echt even moeten slapen in de ochtend. Wouter moest in de ochtend op zijn werk komen voor een belangrijk overleg, als hij thuis komt kom ik mijn bed uit. Snel nog wat wasjes wegdraaien en de tassen mogen worden ingepakt. Het is grappig hoe snel we eigenlijk alles in de tas krijgen. Ik weet precies hoe ik de indeling wil hebben en binnen 10minuten zit alles netjes op zijn plaats. Als we de duikspullen opzoeken en controleren zie ik dat er een scheurtje in mijn masker zit, net onder mijn neusstuk. Balen, dat wordt eerst uitproberen en anders een nieuwe kopen daar. Alle vuilnis wordt nog bij de stort gebracht en het huishouden zal toch even nog gedaan moeten worden. We gaan zelfs langs de kapper voor de zomerse-look! Zo.. De avond kunnen we rustig doorbrengen, morgen pakken we de rest in.
Vandaag staan we om 8.00uur op. We maken ons helemaal klaar voor vertrek. Om 10.10uur trekken we de deur dicht en wandelen we richting de trein. We doen er 1.5uuur over, inclusief de overstap, om op schiphol aan te komen. Tijdens de reis ziet het er bewolkt en regenachtig uit. Stiekem vind ik dat juist fijn, het echt vakantie gevoel om het mooie weer ergens anders op te zoeken.
We checken vlot in en normaal irriteren we ons aan mensen die te veel bagage mee willen nemen, handbagage wat 16 kilo weegt en personen die niet snappen dat ze maar 1 handbagage per persoon mee mogen nemen. Dit keer konden wij de tas induiken. Voor het eerst werd er gevraagd of we oplaadbare batterijen in de tas hadden zitten. Deze zitten er altijd in, want Wouter neemt altijd zijn zaklamp mee. Zelfs de accu moet persee mee, je weet maar nooit zegt hij dan. Deze konden we er nog even uit vissen en in de handbagage stoppen. Ook moest ik voor het eerst de printversie van de tickets laten zien, dat print ik niet meer uit omdat ze altijd aan het paspoort voldoende hebben. Het schijnt dat ze bij de douane moeilijk kunnen doen en ze worden voor de zekerheid even voor ons uitgeprint. Ook checkt ze nog even of we geen visa hadden moeten regelen. Maar dat hoeft pas bij een bezoek van 4weken. Wel fijn, meedenkende mensen. Ondanks dat we de duik- en snorkelspullen mee nemen valt het gewicht van de tassen ons reuze mee. Wouter zit op 16.6kilo en ik op 15.4kilo. Mooi gewicht voor op de rug. Over de handbagage check en de paspoortcontrole doen we langer. We doen er bijna 3kwartier over voor we alles gehad hebben.
We belanden standaard bij de Mac voor een vette hap en gaan daarna richting de gate. Hier verzamelen zich al veel mensen. We vliegen met de Airbus 380! Wat een groot, ruim (zowel in zitruimte als in gangpad ) en stilvliegend vliegtuig. Daarnaast was er nog iets nieuws aan boord voor ons, namelijk meekijk camera's. Aan de punt van het vliegtuig en aan de onderkant zit een camera waardoor je dus heel precies de start en landing mee kan maken. Bij de landing is het wellicht af te raden om te kijken... normaal weet je dat het iets van links naar rechts gaat, maar als je ziet dat ze afwijken van de rechte streep op het beeld, lijkt het nog veel erger.
Na een vlucht van 6uurtjes komen we aan op Dubai. Hier waren wij beide nog niet geweest. Groot! Met een trein worden we naar een ander gedeelte gebracht en na iets gegeten en gedronken te hebben nemen we plaats bij een gate verder dan waar we moeten zijn. Leedvermaak! Ze waren nog steeds mensen aan het zoeken voor boarding. Schreeuwend om de 2 minuten, mannetje wat verderop aan het zoeken was. Nog diverse mensen kwamen er het laatste half uur aankakken met allerlei dutyfree artikelen. Echt tassen vol! Als ze net definitief gesloten zijn komen er nog 2 personen opduiken, boos dat ze niet meer mee mochten. Maar als een vliegtuig om 02.00uur vertrekt, kun je toch niet om 01.58uur aan komen zetten. En een ander koppel komt om 02.10uur verbaasd kijken.. sorry, kan er geen medelijden mee hebben.
Wij vertrekken weer om 03.30uur. We mogen vlot instappen en het duurt even voor we mogen opstijgen. Op het moment van gas geven zien ineens iemand Door het vliegtuig lopen, die dacht vast dat we al in de lucht waren. We proberen wat te slapen, naar na een uur komen ze het ontbijt al serveren... sorry?! Grrr.. Alle lichten weer aan natuurlijk. Wij slaan het over. Echt slapen kunnen we het niet noemen, maar we zijn af en toe even weg. Na een vlucht van 7, 5uur komen we dan aan op Manilla. We staan vrij vlot buiten en pakken een taxi naar het hotel. We hebben nog geen idee wat normale prijzen zijn hier en hoe het precies werkt. Volgens de lijst van de taxi moeten we 1.300peso betalen ( rond de 24euro ) we hadden 2.000peso gepind, veel meer konden we niet uit de automaat krijgen. Ik wist van Internet dat het ongeveer 10 minuten rijden zou zijn zonder file. Dus eigenlijk vonden wij het wel veel voor dit land. Bij het instappen nadat we betaald hadden, werd er ook nog gezegd dat het normaal is om de taxidriver fooi te geven. We hebben niet eens kleingeld nog, ik vond het onzin, je hebt betaald en dan nog meer verwachten. We komen vast in de file, is denk ik standaard zodra er vliegtuigen geland zijn. Ook snappen we niet dat als er al strepen staan op de weg, waarom ze die moeite gedaan hebben. 5 a 6 Rijen dik naast elkaar, proppen en voor piepen en zo snel mogelijk er langs proberen te komen. En dan te bedenken dat hier ook de fietsers met zijspan tussen rijden.
Aangekomen in het hotel besluiten we eerst wat te gaan eten, water te halen, geld te pinnen en vervoer voor morgen te regelen. We zijn bang als we eerst douchen dat we neer ploffen op bed en er niet meer vanaf komen.
Het hotel heeft een dakterras en vanaf daar konden we zien dat er verder op een grote winkel moest zitten, dan ga ik er vanuit dat we daar ook wel kunnen pinnen. We wandelen met gevaar voor eigen leven net als de bevolking aan de zijkant van de weg. We komen uit bij een heel oud en vervallen gebouw wat geen winkel meer mag heten. We zoeken verder en bedenken dat we eerst maar gaan eten en daar gelijk extra water te bestellen. Er is niets bijzonders te vinden en belanden bij Jellobee's, soort KFC. Veel honger hebben we niet, bij het afreken konden we niet betalen met creditcard. We konden alleen cash betalen, balen.. dat geld hadden we namelijk niet. Er wordt ons verteld waar we die konden vinden. Weer een stukje lopen langs stinkende afval en zwetende luchten. Ze piesen daar gewoon langs de kant van de weg, urinelucht was niet te harden. Wel vinden de ATM en gaan weer terug om wat te eten. Daarna gaan we ons hotel weer in. Het begint al donker te worden en straatverlichting kennen ze niet. We kunnen met een shuttlebus morgenochtend voor 300peso weggebracht worden. Ja jullie lezen het goed.. gok dat we te veel betaald hebben op de heenweg. We nemen een douche en belanden in onze warme kamer op bed.
Zaterdag 9 april
Manilla - Puerto Princesa
We Travelers Inn
Wat een heftige nacht! We lagen er al tegen 20.30uur in, maar door alle lawaai en warmte was slapen een onmogelijke opgave. De wekker stond op 06.15uur zodat we rustig aan konden doen. Gezien het behoorlijk zweten vannacht hebben we een douche gepakt vanmorgen. Blij dat het beddengoed van het hotel is. Om 7.00uur rijden we richting het vliegveld en halen we eerst een flesje water, eten doen we wel als we zijn ingecheckt. Naast het internationaal vliegveld hebben ze 4 domestic vliegvelden, het is er dan ook erg klein maar toch heel druk. We checken in en wachten lang tot we kunnen boarden. De bedoeling was om 9.35uur de lucht in te gaan, maar om 9.30uur beginnen ze pas met boarden. Opzich gaat dat vrij snel, zit iedereen snel en de deur is ook echt snel dicht. Ik zeg nog tegen Wouter; "Het valt gelukkig nog mee met de vertraging." We beginnen te rijden en we zien rechts van ons een startbaan, maar we staan stil en blijven stil staan. Pas 3kwartier later komt er pas weer beweging. Het is 1.5uur vliegen en zouden om 11.00uur daar aankomen. Ik weet niet hoeveel gas die bij gegeven had, maar om 11.15uur staan we al te wachten op onze koffers. Buiten zien we allemaal tricycles staan. Het is de goedkoopste manier om je te verplaatsen, we proberen het gewoon. Het kost ons 70peso (100peso is 1.92euro). De tassen worden achterop vastgespannen en samen proppen we ons in het karretje. Daar gaan we dan! Een rondje scheuren tussen al het andere verkeer. We komen aan bij het hotel en we worden naar onze kamer gebracht. Een prima, nette kamer voor een leuke prijs hier in Puerto Princesa. De buitenkant ziet er wat vervallen uit, maar op verdieping 2 zit de lobby en beginnen de kamers. 10x raden wat we het eerst doen?! Heerlijk... een korte broek aantrekken! We gaan eens kijken op het dakterras, we zien een mooi uitzicht op de zee. Aan de overkant zit een winkeltje waar we wat drinken halen voor op de kamer. We gaan wat drinken op het dakterras en proosten op deze vakantie, want na 2.5dag reizen zijn we eindelijk op ons startpunt van de vakantie. Daarna gaan we eens kijken op de boulevard. Er staan heel veel eettentje, maar dit gaat pas vanavond open. Het ziet er dan ook verlaten uit. Aan de andere kant zien we een kinderkermis, erg grappig. Het is warm en we zweten helemaal weg. Schaduw is er nu niet, we lopen precies op het punt dat de zon het hoogste staat. We lopen terug richting het hotel pakken de market nog even mee, daarna zoeken we snel de airco op en pakken we een douche.
Als we weer wat minder plakken pakken we een tricycle om ons af te laten zetten bij restaurants. Als we vragen hoeveel het gaat kosten, mogen wij dit keer de prijs noemen. Hmmm... gevaarlijk spel dit. Het is iets minder ver dan het vliegveld en zetten laag in met P40. Hier gaat de man direct mee akkoord, zouden we toch te hoog zitten dan? We zijn wat aan de vroeg kant en lopen wat door om te kijken wat we allemaal tegen komen. De restaurants gaan hier pas om 18.00uur open. We stoppen bij een bar & grill en kiezen voor de spareribs. Jammie! We nemen een tricycle en hadden bedacht om P25 te noemen, maar de prijs stond vast op P40. Weet nog steeds niet wat normaal is, maar zoveel is het nou ook weer niet om er moeilijk om te doen, zouden ze een avondtarief hebben??
We gaan weer boven op het dakterras zitten waar iemand les aan het geven is, er staan wat getallen op het bord, maar in het Filipijns versta ik er helemaal niets van. Dacht eerst dat het een autotheoriecursus was, maar gezien de getallen gaat het vast over berekeningen. We gaan een plan maken voor de komende dagen, wat willen we zien en wat is er te zien.
Elst-Manilla
Nicols Airport Hotel
Eindelijk, volgens de aftel-app van Wouter gaan we vandaag dan eindelijk op reis.
Gisteren ben ik uit de nacht gekomen en hebben Lianne en ik het, de laatste uren voor de start van mijn vakantie, het behoorlijk druk gehad. Helaas, want met maar 3 rusturen zal ik toch echt even moeten slapen in de ochtend. Wouter moest in de ochtend op zijn werk komen voor een belangrijk overleg, als hij thuis komt kom ik mijn bed uit. Snel nog wat wasjes wegdraaien en de tassen mogen worden ingepakt. Het is grappig hoe snel we eigenlijk alles in de tas krijgen. Ik weet precies hoe ik de indeling wil hebben en binnen 10minuten zit alles netjes op zijn plaats. Als we de duikspullen opzoeken en controleren zie ik dat er een scheurtje in mijn masker zit, net onder mijn neusstuk. Balen, dat wordt eerst uitproberen en anders een nieuwe kopen daar. Alle vuilnis wordt nog bij de stort gebracht en het huishouden zal toch even nog gedaan moeten worden. We gaan zelfs langs de kapper voor de zomerse-look! Zo.. De avond kunnen we rustig doorbrengen, morgen pakken we de rest in.
Vandaag staan we om 8.00uur op. We maken ons helemaal klaar voor vertrek. Om 10.10uur trekken we de deur dicht en wandelen we richting de trein. We doen er 1.5uuur over, inclusief de overstap, om op schiphol aan te komen. Tijdens de reis ziet het er bewolkt en regenachtig uit. Stiekem vind ik dat juist fijn, het echt vakantie gevoel om het mooie weer ergens anders op te zoeken.
We checken vlot in en normaal irriteren we ons aan mensen die te veel bagage mee willen nemen, handbagage wat 16 kilo weegt en personen die niet snappen dat ze maar 1 handbagage per persoon mee mogen nemen. Dit keer konden wij de tas induiken. Voor het eerst werd er gevraagd of we oplaadbare batterijen in de tas hadden zitten. Deze zitten er altijd in, want Wouter neemt altijd zijn zaklamp mee. Zelfs de accu moet persee mee, je weet maar nooit zegt hij dan. Deze konden we er nog even uit vissen en in de handbagage stoppen. Ook moest ik voor het eerst de printversie van de tickets laten zien, dat print ik niet meer uit omdat ze altijd aan het paspoort voldoende hebben. Het schijnt dat ze bij de douane moeilijk kunnen doen en ze worden voor de zekerheid even voor ons uitgeprint. Ook checkt ze nog even of we geen visa hadden moeten regelen. Maar dat hoeft pas bij een bezoek van 4weken. Wel fijn, meedenkende mensen. Ondanks dat we de duik- en snorkelspullen mee nemen valt het gewicht van de tassen ons reuze mee. Wouter zit op 16.6kilo en ik op 15.4kilo. Mooi gewicht voor op de rug. Over de handbagage check en de paspoortcontrole doen we langer. We doen er bijna 3kwartier over voor we alles gehad hebben.
We belanden standaard bij de Mac voor een vette hap en gaan daarna richting de gate. Hier verzamelen zich al veel mensen. We vliegen met de Airbus 380! Wat een groot, ruim (zowel in zitruimte als in gangpad ) en stilvliegend vliegtuig. Daarnaast was er nog iets nieuws aan boord voor ons, namelijk meekijk camera's. Aan de punt van het vliegtuig en aan de onderkant zit een camera waardoor je dus heel precies de start en landing mee kan maken. Bij de landing is het wellicht af te raden om te kijken... normaal weet je dat het iets van links naar rechts gaat, maar als je ziet dat ze afwijken van de rechte streep op het beeld, lijkt het nog veel erger.
Na een vlucht van 6uurtjes komen we aan op Dubai. Hier waren wij beide nog niet geweest. Groot! Met een trein worden we naar een ander gedeelte gebracht en na iets gegeten en gedronken te hebben nemen we plaats bij een gate verder dan waar we moeten zijn. Leedvermaak! Ze waren nog steeds mensen aan het zoeken voor boarding. Schreeuwend om de 2 minuten, mannetje wat verderop aan het zoeken was. Nog diverse mensen kwamen er het laatste half uur aankakken met allerlei dutyfree artikelen. Echt tassen vol! Als ze net definitief gesloten zijn komen er nog 2 personen opduiken, boos dat ze niet meer mee mochten. Maar als een vliegtuig om 02.00uur vertrekt, kun je toch niet om 01.58uur aan komen zetten. En een ander koppel komt om 02.10uur verbaasd kijken.. sorry, kan er geen medelijden mee hebben.
Wij vertrekken weer om 03.30uur. We mogen vlot instappen en het duurt even voor we mogen opstijgen. Op het moment van gas geven zien ineens iemand Door het vliegtuig lopen, die dacht vast dat we al in de lucht waren. We proberen wat te slapen, naar na een uur komen ze het ontbijt al serveren... sorry?! Grrr.. Alle lichten weer aan natuurlijk. Wij slaan het over. Echt slapen kunnen we het niet noemen, maar we zijn af en toe even weg. Na een vlucht van 7, 5uur komen we dan aan op Manilla. We staan vrij vlot buiten en pakken een taxi naar het hotel. We hebben nog geen idee wat normale prijzen zijn hier en hoe het precies werkt. Volgens de lijst van de taxi moeten we 1.300peso betalen ( rond de 24euro ) we hadden 2.000peso gepind, veel meer konden we niet uit de automaat krijgen. Ik wist van Internet dat het ongeveer 10 minuten rijden zou zijn zonder file. Dus eigenlijk vonden wij het wel veel voor dit land. Bij het instappen nadat we betaald hadden, werd er ook nog gezegd dat het normaal is om de taxidriver fooi te geven. We hebben niet eens kleingeld nog, ik vond het onzin, je hebt betaald en dan nog meer verwachten. We komen vast in de file, is denk ik standaard zodra er vliegtuigen geland zijn. Ook snappen we niet dat als er al strepen staan op de weg, waarom ze die moeite gedaan hebben. 5 a 6 Rijen dik naast elkaar, proppen en voor piepen en zo snel mogelijk er langs proberen te komen. En dan te bedenken dat hier ook de fietsers met zijspan tussen rijden.
Aangekomen in het hotel besluiten we eerst wat te gaan eten, water te halen, geld te pinnen en vervoer voor morgen te regelen. We zijn bang als we eerst douchen dat we neer ploffen op bed en er niet meer vanaf komen.
Het hotel heeft een dakterras en vanaf daar konden we zien dat er verder op een grote winkel moest zitten, dan ga ik er vanuit dat we daar ook wel kunnen pinnen. We wandelen met gevaar voor eigen leven net als de bevolking aan de zijkant van de weg. We komen uit bij een heel oud en vervallen gebouw wat geen winkel meer mag heten. We zoeken verder en bedenken dat we eerst maar gaan eten en daar gelijk extra water te bestellen. Er is niets bijzonders te vinden en belanden bij Jellobee's, soort KFC. Veel honger hebben we niet, bij het afreken konden we niet betalen met creditcard. We konden alleen cash betalen, balen.. dat geld hadden we namelijk niet. Er wordt ons verteld waar we die konden vinden. Weer een stukje lopen langs stinkende afval en zwetende luchten. Ze piesen daar gewoon langs de kant van de weg, urinelucht was niet te harden. Wel vinden de ATM en gaan weer terug om wat te eten. Daarna gaan we ons hotel weer in. Het begint al donker te worden en straatverlichting kennen ze niet. We kunnen met een shuttlebus morgenochtend voor 300peso weggebracht worden. Ja jullie lezen het goed.. gok dat we te veel betaald hebben op de heenweg. We nemen een douche en belanden in onze warme kamer op bed.
Zaterdag 9 april
Manilla - Puerto Princesa
We Travelers Inn
Wat een heftige nacht! We lagen er al tegen 20.30uur in, maar door alle lawaai en warmte was slapen een onmogelijke opgave. De wekker stond op 06.15uur zodat we rustig aan konden doen. Gezien het behoorlijk zweten vannacht hebben we een douche gepakt vanmorgen. Blij dat het beddengoed van het hotel is. Om 7.00uur rijden we richting het vliegveld en halen we eerst een flesje water, eten doen we wel als we zijn ingecheckt. Naast het internationaal vliegveld hebben ze 4 domestic vliegvelden, het is er dan ook erg klein maar toch heel druk. We checken in en wachten lang tot we kunnen boarden. De bedoeling was om 9.35uur de lucht in te gaan, maar om 9.30uur beginnen ze pas met boarden. Opzich gaat dat vrij snel, zit iedereen snel en de deur is ook echt snel dicht. Ik zeg nog tegen Wouter; "Het valt gelukkig nog mee met de vertraging." We beginnen te rijden en we zien rechts van ons een startbaan, maar we staan stil en blijven stil staan. Pas 3kwartier later komt er pas weer beweging. Het is 1.5uur vliegen en zouden om 11.00uur daar aankomen. Ik weet niet hoeveel gas die bij gegeven had, maar om 11.15uur staan we al te wachten op onze koffers. Buiten zien we allemaal tricycles staan. Het is de goedkoopste manier om je te verplaatsen, we proberen het gewoon. Het kost ons 70peso (100peso is 1.92euro). De tassen worden achterop vastgespannen en samen proppen we ons in het karretje. Daar gaan we dan! Een rondje scheuren tussen al het andere verkeer. We komen aan bij het hotel en we worden naar onze kamer gebracht. Een prima, nette kamer voor een leuke prijs hier in Puerto Princesa. De buitenkant ziet er wat vervallen uit, maar op verdieping 2 zit de lobby en beginnen de kamers. 10x raden wat we het eerst doen?! Heerlijk... een korte broek aantrekken! We gaan eens kijken op het dakterras, we zien een mooi uitzicht op de zee. Aan de overkant zit een winkeltje waar we wat drinken halen voor op de kamer. We gaan wat drinken op het dakterras en proosten op deze vakantie, want na 2.5dag reizen zijn we eindelijk op ons startpunt van de vakantie. Daarna gaan we eens kijken op de boulevard. Er staan heel veel eettentje, maar dit gaat pas vanavond open. Het ziet er dan ook verlaten uit. Aan de andere kant zien we een kinderkermis, erg grappig. Het is warm en we zweten helemaal weg. Schaduw is er nu niet, we lopen precies op het punt dat de zon het hoogste staat. We lopen terug richting het hotel pakken de market nog even mee, daarna zoeken we snel de airco op en pakken we een douche.
Als we weer wat minder plakken pakken we een tricycle om ons af te laten zetten bij restaurants. Als we vragen hoeveel het gaat kosten, mogen wij dit keer de prijs noemen. Hmmm... gevaarlijk spel dit. Het is iets minder ver dan het vliegveld en zetten laag in met P40. Hier gaat de man direct mee akkoord, zouden we toch te hoog zitten dan? We zijn wat aan de vroeg kant en lopen wat door om te kijken wat we allemaal tegen komen. De restaurants gaan hier pas om 18.00uur open. We stoppen bij een bar & grill en kiezen voor de spareribs. Jammie! We nemen een tricycle en hadden bedacht om P25 te noemen, maar de prijs stond vast op P40. Weet nog steeds niet wat normaal is, maar zoveel is het nou ook weer niet om er moeilijk om te doen, zouden ze een avondtarief hebben??
We gaan weer boven op het dakterras zitten waar iemand les aan het geven is, er staan wat getallen op het bord, maar in het Filipijns versta ik er helemaal niets van. Dacht eerst dat het een autotheoriecursus was, maar gezien de getallen gaat het vast over berekeningen. We gaan een plan maken voor de komende dagen, wat willen we zien en wat is er te zien.
we kijken uit naar de foto;s groetjes ons
Wij zijn erg benieuwd naar de plannen voor de komende dagen, weken! Geniet ervan!
Wauwww..! Enjoy en geniet...
Dikke kus mama
Echt een grote belevenis voor jullie
Geniet ervan met het mooie weer
Groetjes xxx johan&mariska
Fijn om wat te horen van jullie.
Erg leuk dat we mee mogen genieten van jullie avonturen.
Veel plezier nog!